________________
૩૯
આ પ્રમાણે જીવ યથાપ્રવૃત્તકરણથી ગ્રંથિસ્થાન સુધી આવીને, અપૂવ કરણથી ગ્રંથિભેદ કરીને, કાઇક જીવ મિથ્યાત્વના પુદ્દગલ સમૂહના ભાગ કરીને મિથ્યાત્વ, મિશ્ર અને સમ્યક્ત્વ એ ત્રણ પુંજ (વિભાગ) કરે છે.
ત્યારબાદ અનિવૃત્તિકરણથી વિશુદ્ધિ પામેલા જીવ ઉદયમાં આવેલ મિથ્યાત્વના ક્ષય થતાં અને ઉયમાં નહિ આવેલ મિથ્યાત્વની ઉપશાન્તિ થતાં ક્ષયાપશમ સભ્ય પ્રાપ્ત કરે છે.
સિદ્ધાંતમાં કહ્યું છે કે
',
पावंति खवेऊणं, कम्माई अहापवत्तकरणं । उवलनाएण कहमवि, अभिन्नपुव्वं तओ गंठि ॥१॥ तं गिरिवरं च भितु, अपुव्वकरणुग्गवज्जधाराए । अंतोमुहुत्तकालं, गंतुं अनियट्टिकरणमि ॥२॥ पइसमयं सुज्झतो, खविउ कम्माई तत्थ बंहुयाई । मिच्छत्तंमि उइन्ने खीणे अणुअंमि उवसंते ॥३॥
પત અને નદીના જળથી ઘસાતા પથ્થરના ન્યાયે યથાપ્રવૃત્તકરણથી કર્મોની દીર્ઘ સ્થિતિ ખપાવી, પૂર્વે નહિ ભેદાયેલી એવી ગ્રંથિના સ્થાને આવે છે.
ત્યારબાદ અપૂર્ણાંકરણુરૂપ અતિઉગ્ર વજ્રની ધારથી અન્તર્મુહમાં તે ગ્રંથિને ભેદી, અનિવૃત્તિકરણ પામી, પ્રતિસમય વિશુદ્ધિમાં વધતા ત્યાં ઘણા ક્રમ ખપાવી, ઉદયમાં આવેલ મિથ્યાત્વના ક્ષય થતાં અને ઉદયમાં ન
