________________
૪૦
આવેલ મિથ્યાત્વના ઉપશમ થતાં, સ’સારરૂપી ગ્રીષ્મઋતુથી તપેલા જીવ, જેમ ચંદનરસના વિલેપનથી અતિ સુખ પામે તેમ અનિવૃત્તિકરણના અંતે તેથી પણ અતિ ઉત્કૃષ્ટ સુખ આપનાર એવું સમ્યક્ત્વ પામે છે. વળી પણ સિદ્ધાંતમાં કહ્યુ* છે કે – अपुव्वकयतिपुंजो, मिच्छमुइणं खवित्त अणुइनं । उवसामिय अनियट्टी - करणओ परं खओवसमी ॥१॥
અપૂર્ણાંકરણથી ત્રણ 'પુજ કરેલા જીવ, ઉદયમાં આવેલ મિથ્યાત્વના ક્ષય કરીને અને ઉચમાં ન આવેલ મિથ્યાત્વના ઉપશમ કરીને અનિવૃત્તિકરણથી આગળ (અન્ત) ક્ષયે પશમ સમ્યગ્દષ્ટિ થાય છે.
ત્યારબાદ જે જીવાને ક્ષાપશમ સમ્યક્ત્વ ઉત્પન્ન થયું છે, તે મનુષ્ય અને દેવની ઋદ્ધિનું કારણ બને છે. ક્ષાપશમ સમ્યક્ત્વ દેવને મનુષ્યગતિ અને મનુષ્યને દેવગતિ આપે છે.
તથા અપૂર્વકરણથી જ ત્રણપુંજ કર્યા હાય, એવા જીવને ચાથા ગુણસ્થાનથી ક્ષાયિક સમતિના પ્રારંભ થતાં
૧. અહીં અનુમતિપુજ્ઞો એ પાઠમાં અનુપ ના અ” “ પૂર્વે નથી કરેલ ” એ પ્રમાણે ન કરતાં અધિકારને અનુસારે “ અપૂર્વકરણથા કરેલ છે ત્રણ પુંજ જેણે” એ પ્રમાણે અથ કર્યો છે. પુન: જ્યાં જ્યાં અપૂર્વકરણથી ત્રણ પુંજ કરવાનું કહ્યુ* હાય, ત્યાં ત્યાં સિદ્ધાંતનેા અભિપ્રાય છે-એમ જાણવું. કારણુ કે કામ મથિકા અપૂર્ણાંકરણમાં ત્રિપુ જકરણ માનતા નથી.
