________________
નવ]
વિવાગસુય
૧૫
૧૦; સુ. ૭૫૫ )માં જે દસ અઝયણુવાળા કવિવાગદસા નામના ગ્રન્થના ઉલ્લેખ છે તે દુર્શાવવાગ છે. એમાં કેવળ અન્ઝયણુનાં નામમાં ફેર છે; બાકી વસ્તુ તે એ જ છે.
વિષય—દુવિવાગના પહેલા મિયાપુત્ત(મૃગાપુત્ર)ના અણુમાં મિયાપુત્તને અધિકાર છે. એ જન્મથી જ આંધળા, મૂગે, બહેરા ને કૂબા જન્મ્યા હતા. એને હાથ, પગ વગેરે ન હતાં પરન્તુ તેને આકારમાત્ર હતેા. આ પ્રમાણેની એની અવસ્થા એણે પૂર્વ ભવમાં આચરેલાં પાપને આભારી હતી. એ પાંચસે ગામને સૂક્ષ્મા હતા ત્યારે ભારે કર નાંખીને, ખાટા લાગા ઊભા કરીને, ધાડે। પડાવીને, આગ લગડાવીને અને વણજારાએને અને સધાને લૂંટીને એ લેકને ખૂબ રડતા હતા. એ લાંચીએ હતેા. એનુ' નામ ઇક્કાઈ' હતું. એ મરીને નારક થયેા અને ત્યાંથી મિયાપુત્ત તરીકે જન્મ્યા. ગૌતમસ્વામી એને જોવા ગયા હતા.
ન્ઝિયઅ ( જિઝતક )—આમાં ઉઝિયઅની કથા છે. કામજયા ( કામધ્વજા) નામની ગણિકાના વર્ષોંનથી આની શરૂઆત થાય છે. એ ત્તેર કળામાં અને ગણુકાને લગતા ચેસઠ ગુણામાં કુશળ હતી અને અઢાર ‘ દેશી ’ ભાષાની જાણકાર હતી. એ હજાર ર્ગાણુકાએની અગ્રેસર હતી. રાજાએ એને પોતાની ઉપપત્ની બનાવી અને ઝિતકને અને ત્યાં જવાની મનાઇ કરી, છતાં એ જતા. એકદહાડે રાજાએ અને ત્યાં જોયા અને એણે તેના વધ માટે આજ્ઞા કરી.
ઉજ્જિતક પૂર્વ ભવમાં ફ્રાંસે ઉપલા (ઉપલા) નામે પત્ની હતી.
નાંખી જાનવર પકડતા હતેા. એને એ ગર્ભવતી બનતાં એને ધ્રુહગ ઉત્પન્ન થયા કે ગાય, બળદ વગેરેનાં અવયવ રાંધી, તળી, ભૂંજી, સૂકવી અને મીઠું ચડાવી સુરા, મધુ, મેરક ( તાડી), જાતિ (મદ્ય ), 'સીધુ અને રેપ્રસન્ના ઇત્યાદિ સાથે ખાવાં. એના પતિએ એને એ દેહદ પૂરા કર્યા.
૧-૨. દારૂની જાત છે. “પાપ, પુણ્ય અને સચમ ” (પૃ. ૨૩)માં આના મેાળની રાખમાંથી અનાવેલ દાર ને દ્રાક્ષાદિને દારૂ એમ અનુક્રમે અર્થ અપાયા છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
