Suttanipato

Author(s): Jagdish Kashyap
Publisher: Uttam Bhikkhu

Page 24

सुत्तनिपातो
( १० - आळवक सुतं १।१० )
I
एवं मे सुतं एक समयं भगवा आळवियं विहरति आळवकरस यक्खस्स भवने । अथ खो आळवको यक्खो येन भगवा तेनुपसंकमि, उपसंकमित्वा भगवन्तं एतदवोच-निक्खम समणाति । साधावुसोऽति भगवा निक्खमि । पविस समणाति । साधावुसोऽति भगवा पाविसि दुतियंऽपि स्त्रो आळवको यक्लो भगवन्तं एतदवोच-निक्खम समणाति । साधावुसोऽति भगवा निक्खमि । पविस समणाति । साधावुसोऽति भगवा पाविसि ततियंऽति सो आळवको यस्तो भगवन्तं एतदवोच निक्लम समणाति । साधावुसोऽति भगवा निक्लमि पविस समणाति । साधावसोऽति भगवा पाविसि। चतुत्वंऽपि खो आळवको यक्खो भगवन्तं एतदवोच - निक्खम समणाति । न ख्वाहं तं आवुसो निक्खमिस्सामि, यं ते करणीयं तं करोहीति पहं तं समन पुच्छिस्सामि सचे मे न व्याकरिस्ससि चित्तं वा ते खिपिस्सामि, हृदयं वा ते फालेस्सामि पादेसु वा गहेत्वा पारगंगाय खिपिस्सामीति । न स्वाहं तं आवुसो पस्सामि सदेवके लोके समारके सब्रह्मके सस्समणब्राह्मणिया पजाय सदेवमनुस्साय यो मे चित्तं वा खिपेय्य, हृदयं वा फालेय्य, पासु वा गहेत्वा पारगंगाय खिपेय्य अपि च त्वं आवुसो पुच्छ यदाकंखसीति । अथ खो आळवको यक्खो भगवन्तं गाथाय अज्झभांसि --
१
१८]
कि सूध वित्तं पुरिसस्स से कि सु सुचिण्णं सुखमावहाति । किं सु हवे सादुतरं रसानं । कथंजीविं जीवितमाहु से ॥१॥ सदीय वित्तं परिसरस सेट्टु धम्मो सुचिणो सुखमावहाति । सच्चं हवे सादुतरं रसानं । पञ्ञाजीवि जीवितमाहु से ॥२॥
कथं सु तरती ओषं कथं सु तरति अण्णवं । कथं सुदुक्खं अच्चेति कथं सु परिसुज्झति ॥ ३ ॥ सद्धाय तरती ओघं अप्पमादेन अण्णवं ।
विरियेन दुक्ख अच्चेति पञ्चाय परिसुज्झति ॥४॥
कथं सु लभते पञ्ञ कथं सु विन्दते धनं । कथं सु किति पप्पोति कथं मित्तानि गन्यति । अस्मा लोका परं लोकं कथं पेन्च न सोचति ॥ ५॥ सहानो अरहतं धम्मं निब्बाणपत्तिया । सुस्सूसा लभते पञ्ञ अप्पमत्तो विचक्खणो ||६||
बु० - ब्याकरिस्सा.
२ M. तरति. ३ M. यो.
[ १।१०