________________
१४
सट्ठिसयपयरणं। બધું ઇચ્છનારા તે અગુરુ એમ ગુરુ-અગુરુપણાને જાણી શકે, તેમ જ “રાત્રિભોજનથી વિરતિ રૂપ ધર્મસ્થિતિને ઉપાદેય ભાવે અને “જેની પાસે ધન છે તે જ નર કુલીન છે” એવી એવી લોકસ્થિતિને હેયભાવે જાણી શકે. તેનાથી અન્ય કથા તે કથા નથી, ઉપદેશ નથી, જ્ઞાન નથી, કેમ કે તે બધું નિષ્કલ છે.
जिणगुणरयणमहानिहिं लभ्रूणवि किं न जाइ मिच्छत्तं ? ।
अह पत्ते यवि निहाणे किवणाण पुणोवि दारिदं ॥ २५ ॥ [ जिनगुणरत्नमहानिधि लब्ध्वापि किं न याति मिथ्यात्वम् ? ।
अथ प्राप्ते चापि निधाने कृपणानां पुनरपि दारिद्रयम् ॥ ] ગાથાર્થ : જિનેશ્વરના ગુણોરૂપી રત્નોના મહાનિધિને પામીને પણ શું મિથ્યાત્વ જતું
નથી? અથવા તો નિધાન પ્રાપ્ત થવા છતાં પણ કૃપણોનું દારિત્ર્ય જતું
नथी. जिनगुणा ज्ञानचारित्रादयस्त एव रत्नानि तेषां महानिधिरिव, स च सिद्धान्तः, तस्यैवागमे गणिपिटकत्वात्, ततस्तं लब्ध्वापि श्रुत्वेत्यर्थः । 'किम्' इति प्रश्ने, न याति मिथ्यात्वमभिनिवेशवत्ता ? । अथवा प्राप्तेऽपि निधाने कृपणानां पुनरपि तत्प्राप्त्यनन्तरमपि दारिद्रयं 'न याति' इति संबध्यते, दानभोगयोरसंभवेन तेषाम् ॥ २५ ॥
ભાવાર્થ જ્ઞાન-ચારિત્રાદિ જિનગુણોરૂપી રત્નોના મોટા ભંડારને પામીને પણ, અર્થાત્ સિદ્ધાંત – આગમને સાંભળીને પણ મિથ્યાત્વ, કદાગ્રહીપણું શું ન જાય? અથવા તો કોઈ મોટું નિધાન મળી જાય તો પણ કૃપણ લોકોનું દારિદ્રય જતું નથી કેમકે તેઓ તેને દાનમાં ય નથી આપતા અને ભોગવી પણ શકતા નથી. તેથી તેઓને મળેલ ભંડાર પણ નિરર્થક છે.
सो जयउ जेण विहिया संवच्छरचाउम्मासियसुपव्वा । निद्धंधसाण जायइ जेसिं पभावाउ धम्ममई ॥ २६ ॥ [ स जयतु येन विहितानि सांवत्सरचातुर्मासिकसुपर्वाणि ।
निष्ठुराणां जायते येषां प्रभावाद् धर्ममतिः ॥ ] ગાથાર્થ : જે ભગવાન વડે સાંવત્સરિક, ચાતુર્માસિક સુપર્વો કરાયા છે તે (ભગવાન)
જય પામો કે જે સુપર્વોનાં પ્રભાવથી નિર્વસ જીવોને પણ ધર્મની મતિ
थाय छे. स प्रक्रमाज्जिनो जयतु, येन भगवताऽनुपकृतोपकारिणा विहितानि सांवत्सरिकचातुर्मासिकसुपर्वाणि, प्राकृतत्वात् पुंस्त्वम्, उपलक्षणत्वाच्चतुर्दश्यष्टमीपूर्णिमामावासीकल्याणकदिनानि । येषां सुपर्वणां प्रभावाद् 'निद्धंधसानां' निर्दयानामपि जायते धर्ममतिः ॥ २६ ॥
