Satthisay Payaranam

Author(s): Jaydarshanvijay
Publisher: Jinagna Prakashan

Page 79

सट्ठियपयरणं ।
एकं प्रियमरणदुःखं तदर्थे शोकश्च आत्मानं क्षिप्यते (? ति) नरके । अत्रार्थे लौकिकदृष्टान्तः–एकं पुनर्मालात् पतनम् अन्यः पुनर्लकुटेन यष्ट्या शिरोघातः ॥ १११ ॥
५२
ભાવાર્થ : એક બાજુ પ્રિય વ્યક્તિના મરણનું દુઃખ અને બીજી બાજુ તેને માટે કરાતો શોક આત્માને નરકમાં નાંખે. એ માટે લૌકિકદષ્ટાંત બતાવે છે. એક તો માળ ઉપરથી પડવું અને પાછું તેની જ ઉપર લાકડીનો ઘાત કરવા જેવું છે.
संपइ दूसमकाले धम्मत्थी सुगुरुसावया दुलहा । नामगुरु नामसड्ढा सरागदोसा बहू अस्थि ॥ ११२ ॥ [ संप्रति दुःषमाकाले धर्मार्थिनः सुगुरुश्रावका दुर्लभाः । नामगुरवो नाम श्राद्धाः सरागद्वेषा बहवः सन्ति ॥ ]
ગાથાર્થ : હમણાં દુઃષમકાળમાં ધર્મના અર્થી સુગુરુઓ અને સુશ્રાવકો દુર્લભ છે. રાગદ્વેષ સહિત નામથી જ આચાર્ય અને નામથી શ્રાવકો ઘણા છે.
संप्रति दुःषमाकाले धर्मार्थिनः सुगुरवः श्रावकाश्च दुर्लभाः, नाम्नैव गुरवो द्रव्याचार्याः, नाम्नैव श्राद्धाः सरागद्वेषा बहवः 'अस्ति' इत्यव्ययं सन्तीत्यर्थे ॥ ११२ ॥
भावार्थ : उपर मु४.
कहियंपि सुद्धधम्मं काहिवि धन्नाण जणइ आणंदं । मिच्छत्तमोहियाणं होइ रई मिच्छधम्मेसु ॥ ११३ ॥ [ कथितोऽपि शुद्धधर्मः केषामपि धन्यानां जनयत्यानन्दम् । मिथ्यात्वमोहितानां भवति रतिर्मिथ्याधर्मेषु ॥ ]
ગાથાર્થ : કહેવાયેલો એવો પણ શુદ્ધધર્મ કેટલાક ધન્ય જીવોને આનંદ ઉત્પન્ન કરે છે, મિથ્યાત્વથી મોહિત લોકોને મિથ્યાધર્મોમાં રતિ આનંદ થાય છે. लिङ्गव्यत्यये कथितोऽपि शुद्धधर्मः केषामपि स्तोकानामेव धन्यानां जनयत्यानन्दम्, यतो मिथ्यात्वमोहितानां भवति रतिः स्वास्थ्यं मिथ्याधर्मेषु लोकादिधर्मेषु ॥ ११३ ॥
भावार्थ : उपर भु.
कंपि महादुक्खं जिणसमयविऊण सुद्धहिययाणं । जं मूढा पावाई धम्मं भणिऊण सेवंति ॥ ११४ ॥
[ एकमपि महादुःखं जिनसमयविदां शुद्धहृदयानाम् । यन्मूढाः पापानि धर्मं भणित्वा सेवन्ते ॥ ]
ગાથાર્થ : જિનના આગમને જાણનારા શુદ્ધ હૃદયવાળા જીવોને એક મહાદુ:ખ છે કે મૂઢ લોકો પાપોને, ધર્મ કહી કહીને સેવે છે.