________________
सट्ठिसयपयरणं। ગાથાર્થ ઃ તત્ત્વજ્ઞાતાઓને કેટલાક ગુરુઓ જોવાયેલા પણ હૃદયમાં રમતા નથી. તો
વળી કેટલાક નહિ જોવાયેલા પણ હૃદયમાં રમે છે જેમકે જિનવલ્લભ. दृष्टा अपि, आस्तां (? सताम्) श्रुताः केऽपि गुरवः सामाचारीदक्षा हृदि न रमन्ते मुणिततत्त्वानाम् । तत्त्वज्ञास्तु जानन्ति यनैकाकि ज्ञानं सुगुरुताहेतुः, केवला क्रिया वा, किन्तु ज्ञानक्रिये द्वे अपि संवेगयुते सुगुरुताकारणं भवतः । दृश्यमानेषु क्वचित् संवेगाभावः, क्वचित् क्रियाऽभावः, क्वचित् श्रुताभाव इति संतोषाय न तेषाम् । केऽपि पुनरदृष्टा एव तच्चरितश्रुत्या रमन्ते । क इव ? । जिनवल्लभो यथा ॥ १२९ ॥
ભાવાર્થ તત્ત્વને જાણનારાઓને, સંભળાયેલા તો દૂર પણ જોવાયેલા પણ કેટલાક સામાચારી માત્રમાં નિપુણ એવા ગુરુઓ હૃદયમાં રમતા નથી. કારણ કે તત્ત્વજ્ઞો જાણે છે કે એકલું જ્ઞાન, કે એકલી ક્રિયા સુગુરુપણાનું કારણ નથી. પણ બંનેય સંવેગયુક્ત સુગુરુપણાનું કારણ થાય છે. દેખાતા કેટલાક ગુરુઓમાં ક્યાંક સંવેગનો અભાવ છે, ક્યાંક ક્રિયાનો અભાવ છે, ક્યાંક શ્રુતનો અભાવ છે. તેથી તત્ત્વજ્ઞોના સંતોષને માટે થતા નથી. તો વળી કેટલાક તો જોવાયા ન હોવા છતાં તેમના ચારિત્રના શ્રવણથી જ હૃદયમાં રમે છે. જેમકે જિનવલ્લભ ગુરુ.
अजिया अइपाविट्ठा सुद्धगुरू जिणवरिंदतुल्लत्ति ।
जो इह एवं मन्नइ सो विमुहो सुद्धधम्मस्स ॥ १३० ॥ [ अजिता अतिपापिष्ठाः शुद्धगुरवो जिनवरेन्द्रतुल्या इति ।
य इहैवं मन्यते स विमुखः शुद्धधर्मस्य ॥ ] ગાથાર્થ નહિ જીતાયેલા, અતિપાપિઇ લોકોને પણ, “આ શુદ્ધગુરુઓ છે
જિનવરેન્દ્રતુલ્ય છે એમ જે માને છે તે શુદ્ધધર્મની વિમુખ છે. अजिताः षड्जीववधनिरपेक्षा अत एवातिपापिष्ठा ये भवन्ति तेऽपि शुद्धगुरखो गौतमादिकल्पा अथवा जिनवरेन्द्रतुल्या इत्येवं यः कोऽप्यविवेकलुप्तदृगिह मन्यते स विमुखः पराङ्मुखः शुद्धधर्मस्य ॥ १३० ॥
ભાવાર્થ ષટ્રજવનિકાયના વધમાં નિરપેક્ષ એવા નહિ જીતેલા અતિપાપિઇ લોકો છે તે પણ શુદ્ધગુરુ છે, ગૌતમાદિ જેવા અથવા તો જિનેન્દ્રવરતુલ્ય છે. એમ જે અવિવેકથી લુપ્ત થયેલી દષ્ટિવાળો માણસ માને છે તે શુદ્ધધર્મની વિમુખ છે.
जो तं वंदसि पुज्जसि वयणं हीलेसि तस्स रागेण ।
ता कह वंदसि पुज्जसि जणवायठिइंपि न मुणेसि ॥ १३१ ॥ [ यं त्वं वन्दसे पूजयसि वचनं हेलयसि तस्य रागेण । ____तदा कथं वन्दसे पूजयसि जनवादस्थितिमपि न जानासि ॥ ]
