________________
सट्ठिसयपयरणं।
२५ જિનપૂજા કરવા યોગ્ય બને છે.” તે જ પૂજા વગેરે કર્તવ્ય જીવોની અનુકમ્પાથી રહિતપણે કરે તો આજ્ઞાનો ભંગ થવાથી દુઃખદાયી થાય છે. જે દ્રવ્યપૂજાના અધિકારી ગૃહસ્થો છે. તે સ્વયં કાયવધમાં પ્રવૃત્ત છે. તેથી તેને માટે તે અનુકંપા સાપેક્ષ છે.
ભૂમિપ્રેક્ષણ, પાણી ગળવું, ઇત્યાદિ યતનાથી સ્નાનાદિ કરવું. અને એ રીતે યતનાપૂર્વક પ્રતિમાના અંગ ઉપર લાગેલા કુંથુવાદિને બારિકાઈથી જોઈને તેને દૂર કરવાપૂર્વક દ્રવ્યથી કાંઈક કાયવધને કરતાં પણ ભાવથી રાગદ્વેષરહિત હોવાથી જીવોની અનુકંપાવાળા જ છે.”
कट्ठे करंति अप्पं दमंति दव्वं चयति धम्मत्थी ।
इक्कं न चयइ उस्सुत्तविलसवं जेण बुटुंति ॥ ४६ ॥ [ कष्टं कुर्वन्त्यात्मानं दमयन्ति द्रव्यं त्यजन्ति धर्मार्थिनः ।
एकं न त्यजन्त्युत्सूत्रविषलवं येन ब्रुडन्ति ॥ ] ગાથાર્થ : ધર્માર્થિઓ કષ્ટ કરે છે, આત્માનું દમન કરે છે, દ્રવ્યને તજે છે. એકમાત્ર
ઉત્સુત્રરૂપી વિષલવને તજતા નથી જેથી ડૂબે છે. ... कष्टं लोचभूशयनानुपानत्कत्वतपःप्रमुखं कुर्वन्ति, आत्मानं दमयन्ति, द्रव्यं त्यजन्ति धर्मार्थिनः । परमेकं न त्यजन्त्यज्ञानादुत्सूत्रविषलवं येन ब्रुडन्ति भवाब्धौ ॥ ४६ ॥
ભાવાર્થ ધર્મનાં અર્થીઓ લોચ, ભૂમિશયન, ખુલ્લા પગે ચાલવું, તપ કરવો વગેરે કષ્ટ કરે છે, આત્માનું દમન કરે છે. દ્રવ્યનો ત્યાગ કરે છે પણ એકમાત્ર ઉત્સુત્રવિષના લેશને અજ્ઞાનતાથી છોડતા નથી. જે કારણે ભવસાગરમાં ડૂબે છે.
सुद्धविहिधम्मरागो वड्ढइ सुद्धाण संगमे सुयणा !।
सोवि य असद्धसंगे निउणाणवि गलइ अणुदियहं ॥ ४७ ॥ [ વિધધર્મો વર્ષતિ શુદ્ધીનાં સંખે સુગના !!
सोऽपि चाशुद्धसङ्गे निपुणानामपि गलत्यनुदिवसम् ॥ ] ગાથાર્થ: હે સુજનો ! શુદ્ધાત્માઓના સંગમાં શુદ્ધવિધિવાળા ધર્મનો રાગ વધે છે અને
અશુદ્ધાત્માઓના સંગમાં નિપુણ લોકોનો પણ તે રાગ પ્રતિદિન ઘટે છે. शुद्धो विधिः करणप्रकारः स चासौ धर्मश्च तत्र रागो वर्धते शुद्धानां निर्मलाचारवतां संगमे भोः सुजनाः ! । स एव च धर्मरागोऽशुद्धानां पार्श्वस्थादीनां सङ्गे विधिज्ञानामपि गलत्यनुदिनम् ॥ ४७ ॥
ભાવાર્થઃ નિર્મળ આચારવાળા શુદ્ધ જીવોના સંગમાં સુજનો! શુદ્ધ-વિધિવાળા ધર્મનો રાગ વધે છે અને તે જ ધર્મરાગ પાર્થસ્થાદિ અશુદ્ધોનાં સંગમાં વિધિના જ્ઞાતાઓનો પણ પ્રતિદિન ગળે છે.
