Book Title: Gnatadharmkathanga Sutram Part 01
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
शाताधर्म कथाइवे. समुद्र तरणमिवदुस्तरं 'तिक्खं चंकमियच्च' तीक्ष्णं चङ्क्रमितव्यम्=तीक्ष्णं कुन्तादि शत्रं चक्रमिनव्यम्=आक्रमणीयं कुंताग्रक्रमणमिव मोक्षमार्गगमनं 'गरुअं लंवेयच्च' गुरुको लम्बयितव्यः, गुरुशब्दस्य सकलपर्वतापेक्षया गुरुत्व विशालत्वादि गुणत्वात् मेरौ लक्षणया गुरुको मेरूः स लम्बयितव्यः अवलंब नीयः मेरुभारोद्वहनववहं प्रवचनमितिभावः, 'असिधारव्यसंचारियव्वं' असिघारे व संचरितव्यम्, यथा खगधारोपरि संचरणीयम्, इत्येवं रूपं वत्तते । कस्मा। देतस्य दुष्करत्व ? मित्याह-'णो खलु कप्पई' इत्यादि हे पुत्र ! नो खलु कल्पते श्रमणानां निग्रन्थानां आहाकम्मिए वा' आधार्मिकवा आधानम्आधा, सावर्थ संकल्पः, तत्पूर्वकं-कर्म-आधाकर्म, तत्र भवं साध्वर्थ षट्कायोप उमी तरह इसका पार करना भी कठिन है (तिक्खं चंकमियव्व) मोक्ष मार्ग पर चलना माने भालो की अनी पर चलना है (गरुकं लंवेयध्वं) जसे मुमेरु पर्वत का भार वहन करना सर्वथा अशक्य है उसी तरह यह निग्रंथ प्रवचन भी बड़ा दुर्वह है । (आमधारय संचारियव्वं ) तलवार की धार पर जैसे चलना है--उसी तरह इसका पालना है मानो तल. चार की धार पर चलना है। कोइ साधारण वात्त नहीं है । (णो खलु कप्पड़ जाया समणाणं निगंथाणं आहाकम्मिए वा उद्देसिएवो कीयगढे वा ठवियए वा रइयए वा दुभिक्खमत्ते वा कंतारभत्तेवा वदलिय भत्तेवा। गिलाणभत्तेचा मूलमोयणे वा कंदभोयणे वा फलभोयणे वा वीयभो यणे वा हरियभोयणेवा भोतएवा पायए वा तुमं च णं जाया) कारण साधु के निमित्त जो आहारादिक बनाया जाता है वह इस अवस्था में उसे कल्पित नहीं होता है। क्योंकि उसके लेने मे पटकाय के जीवों पा२ ४२३। भुश्श छ, तेमा मेनु पा२ २ प ४४ छ. ( तिक्खं चंकमियव्व ) भार भागे यास तेरे माता-यानी भए ५२ यास छ. (गाय लवे यय) रेभ सुभे२ पतिनो मा२ पान ४२ सेम असम छ, तेभ व मा निय प्रयन पY सर्वथा हुड छ. (असिधारच संचारिय) तसवारनी ધાર ઉપર ચાલવાની જેમ આ નિગ્રંથ પ્રવચનનું પાલન પણ ખૂબ જ કપરું કામ छ. मा सामान्य वात नथी. (णो खलु कप्पड़ जाया समणाणं निग्गथाणं आहा कम्मिए वा उद्देसिएवा कीयगढेवा ठवियए वा रइयएवा दुन्भिक्ख भत्तेवा कंतारभत्ते वा वद्दलिया भत्तेवा गिलाणभत्ते वा मूलभोयणे वा कंद भोय णेवा फलभोयणेवा वीयभोयणेवा हरियभोयणेवा प्रोत्तए वा पायएवातुं मं चणं जाया) १२५ 3 माधुने भाटे ने माडा वगेरे मनायामां आवे छ, ते साधु अडणु કરતા નથી–કેમકે તેને ગ્રહણ કરવામાં પાયજીવોની વિરાધનાને દેષ સાધુને લાગે