________________
ધ બેધ-થ થમાળા
: ૧૨ :
- પુષ્પ
"
અને મથુરા જવાની તૈયારી કરી. જતી વખતે તેણે યજ્ઞદત્તાને એકાંતમાં ખેલાવીને કહ્યુ કે હૈ પ્રિયે ! તારાથી જુદા પડતાં મારે જીવ જરા પણ ચાલતા નથી. પણ શું કરું? આપણી પાસેનું તમામ ધન લગભગ ખૂટી જવા આવ્યું છે, અને
નિત્ય નરણું તે ભવભૂખ્યુ, ઠામ ન મૂકે કે; મેાડ વહેલું માગતું, યાપી વિલખુ પેટ,
એટલે હૃદયને હું કાળમીંઢ જેવું કઠણ બનાવીને મથુરા જાઉં છું, કારણ કે ત્યાં જવાથી ઘણું ધન દક્ષિણામાં મળશે; માટે તું સાચવીને રહેજે અને આપણી લાજ–આબરૂ વધે તેમ કરજે. મને ત્યાં ચાર મહિના થશે. ’
એ સાંભળીને યજ્ઞદત્તાએ આંખમાંથી આંસુ પાડતાં કહ્યું કે હું સ્વામીનાથ ! તમારા એક દિવસના વિયેાગ પણ મારાથી સહન થઈ શકે તેમ નથી. ચંદ્ર વિના જે હાલત ચારીની થાય છે, સૂર્ય વિના જે હાલત કમળની થાય છે અને જળ વિના જે હાલત મામ્બ્લીની થાય છે, તેવી જ હાલત તમારા વિચેાગે મારી થઇ પડશે, માટે મારા પર કૃપા કરી અને મથુરા જવાનુ` મુલતવી રાખા.’
યજ્ઞત્તાની આ પ્રકારની વિન`તિ સાંભળીને ભૂતમતિએ કહ્યું કે ‘હું પ્રિયે ! જે સ્થિતિ તારી થશે, તે જ સ્થિતિ મારી પણ થશે, પરંતુ મથુરાનું આમંત્રણ મારાથી પાછું ઠેલાય તેમ નથી, કારણ કે યજ્ઞ કરાવનાર યજમાન જોડે આપણા પાંચ પેઢીના સંબંધ છે, માટે તું વિદાય આપ કે જેથી હું બધું કાર્ય નિર્વિઘ્ને સમાપ્ત કરીને પાછા તરત જ અહીં આવી પહોંચુ.’
