________________
ધર્મબોધચંથમાળા : ૧૪: યજ્ઞદત્તાએ કહ્યું – હા, એમ જ છે.”
શું કીજે અરહકડે, જે વહે બારે માસ
વરસે ઘડી જો મેહૂલે, પૂરે મનની આસ. આમ અનેક પ્રકારનાં મર્મભેદી વચનવડે યજ્ઞદત્તાએ દેવદત્તને વશ કર્યો અને તેની સાથે યથેષ્ટ વિષયસુખ ભેગવવા લાગી. દેવદત્તને પ્રારંભમાં આ જાતને વ્યવહાર જરાયે ન ગમે, પણ ધીમે ધીમે તે પણ રીઢ થઈ ગયે અને પછી તે બંને પાપીઓ પિતાની પાપલીલામાં પૂરા પ્રવીણ બન્યા. એમ કરતાં ચાર માસ પૂરા થવા આવ્યા એટલે દેવદત્તે કહ્યું કે “ હવે તમારા સ્વામી આવી પહોંચશે અને મને જરૂર કાઢી મૂકશે.”
તે સાંભળીને યજ્ઞદત્તાએ કહ્યું કે “એવી ચિંતા કરશો નહિ. મારે જીવ જતાં સુધી હું તમને છોડનાર નથી. હવે હું એ પ્રપંચ રચીશ કે જેથી આપણે બંને કાયમને માટે સાથે જ રહી શકીશું.” પછી એક રાત્રિએ યજ્ઞદત્તા સ્મશાનમાં ગઈ અને ત્યાંથી એક મડદું સ્ત્રીનું તથા એક મડદું પુરુષનું એમ બે મડદાં લઈ આવી તેને અનુક્રમે પિતાના ઢલીયા પર તથા ઘરની બહારના ઓટલા ઉપર ગોઠવ્યાં. ત્યારબાદ ઘરમાંથી જે કાંઈ લેવા જેવું હતું તે બધું લઈ લીધું અને ઘરને આગ ચાંપી. એ આગ જોતજોતામાં ખૂબ વધી ગઈ તેથી સેંકડો માણસે ત્યાં ભેગા થઈ ગયા ને હાહાકાર કરતા આગ ઓલવવા લાગ્યા. એમ કરતા જ્યારે તેઓ આગ ઓલવી રહ્યા ને વસ્તુસ્થિતિની તપાસ કરવા લાગ્યા, ત્યારે જણાયું કે યજ્ઞદત્તા
