________________
ચોથું? : ૨૭ :
આદર દેવ બીજા દિવસે સવારે સુરંગીએ વહેલા ઉઠીને ભાતભાતના ભેજન તૈયાર કર્યા અને પતિના આગમનની રાહ જોવા લાગી. આ બાજુ કુરંગીએ કાંઈ પણ રસોઈ તૈયાર ન કરતાં જેમતેમ કરીને પિતાની પેટ પૂજા કરી લીધી અને સુભટના આવવાના સમયે ઘરનાં બારણું બંધ કરી દીધાં.
વાયદા મુજબ સુભટ આવી પહોંચે, પરંતુ ઘરનાં બારણું બંધ જોઈને વિચારમાં પડયે. તેણે તો એવી આશા રાખી હતી કે “કુરંગી મારી રાહ જોઈને ઊભી હશે અને મને જોતાં જ ઓછી ઓછી થઈ જશે. પછી તે મારું મધુર મિતપૂર્વક ભાવભીનું સ્વાગત કરશે અને અમે બંને જણ તારામૈત્રિક રચતાં ઘરમાં જઈશું. પરંતુ કઈ પણ કારણસર તેમ નહિ બન્યું હોય, એમ માનીને તેણે મોટેથી કહ્યું: “હે પ્રિયે! બારણું ઉઘાડ. હું સુભટ બહારગામથી આવી ગયો છું.” છતાં ઘરમાંથી કાંઈ પણ ઉત્તર આવ્યું નહિ કે કુરંગીનાં આવવાનાં પગલાં પણ સંભળાયાં નહિ. તેથી “રખેને કુરંગીને કઈ પણ કારણે માઠું લાગ્યું હોય !” તેમ માનીને તેણે કહ્યું: “ હે ચંદ્રાનને ! હે સુભ્ર ! હું ઘણા દિવસે બહારગામથી આવ્યો છું અને તારું મનહર મુખ જેવાને ઉત્સુક છું માટે જલદી બહાર આવ. આ રીતે તું લજા રાખે, તે કોઈ પણ રીતે ચગ્ય નથી.”
આ રીતે સુભટે જ્યારે અનેક પ્રકારનાં મધુર વચને કહાં ત્યારે કુરંગીએ ઘરનાં બારણાં ઉઘાડયાં પણ ન તેને સત્કાર કર્યો કે ન તેની કુશળતા પૂછી. એ તે એક બાજુ મોટું ચડાવીને બેઠી. સુભટે જોયું કે કુરંગી પૂરેપૂરી રેષમાં છે અને તેને રેષ કરવાનું કઈ પ્રબળ કારણ જરૂર મળ્યું હશે,
