________________
ચેાથુ
♦ પર્વ :
આદશ દેવ
રીતે ખેલવાની હિમ્મત કરે છે તે ઘણુ જ વધારે પડતુ છે. અમે શું જીમી છીએ ? એટલે હાથીએ પણ ચિત્કાર કર્યાં કે મને અભિમાની કહેનારા આ મકરા કાણુ ? અને ઘેાડાપણુ તેજ વખતે હણહણી ઉઠ્યો કે ખકરાએ ચપળ શબ્દના ઉપયાગ ચંચળના અમાં કર્યાં છે કે જે કાઈ રીતે વ્યાજખી નથી એટલે બળદે પણ ખરાડીને કહ્યુ કે મને એવકૂફ કહેનારા આ બકરા કાણુ ? પણ ગધેડા સહનશીલ હાવાથી પેાતાને ગમાર કહેવા બદલ કાંઇ ઓલ્યા નહિ. આ રીતે સભાનું વાતાવરણ ગરમ થઇ જવાથી સસલા ઊભા થયા અને તેણે ઠાવકાઈથી કહ્યું કે - બંધુએ ! કોઈએ ગરમ થવાની જરા પણું જરૂર નથી. આ અકરાએ જે કાંઈ કહ્યુ' તે સાચું છે. સિંહ અને વાઘ નિર્વાંષ પ્રાણીઓને ફાડીને ખાય છે તે શું ઝુલ્મ નથી ? વળી હાથી આખા દિવસ પેાતાનું નાક આમથી તેમ હલાવ્યા જ કરે છે, તે અભિમાન સિવાય થાડું જ મની શકે? અને ઘોડા પણુ ચાબુકને ચમકાર થતાં જ દોડવા માંડે છે તે ચપળતા સિવાય આછું જ બને? વળી ખળદની અક્કલ માટે કોઈના અભિપ્રાય સારા નથી. તેથી જ જાતિના પ્રાણીએ પેાતાના કેાઈ ભાઇની અક્કલ ઓછી છે તેમ જણાવવુ હાય ત્યારે કહે છે કે એતા ખળા છે બળદ ! અર્થાત્ તેનામાં કાંઈ અક્કલ નથી. ’આખા દિવસ વૈતરુંજ કર્યાં કરવુ અને કાઇ પણ જાતને આન-વિનાદ ન કરવા એટલે અક્કલનુ અધૂરાપણું દેખાય તેમાં નવાઇ નથી, અને ગધેડાએ જો કે મકરાના અભિપ્રાય સામે ફિરયાદ ઉઠાવી નથી, પણ મનમાં તે તે સમજતા હશે કે મને ગમાર કેમ કહ્યો ?
મનુષ્ય
"
