________________
ધર્મબોધચંથમાળા
: ૩૦ કે
: પુષ્પ
સુરંગી સમજી ગઈ કે સુભટની વિવેકબુદ્ધિ ઉપર પક્ષપાતનાં ચશ્માં ચડી ચૂકેલાં છે, તેથી ગમે તેવી દલીલ કરીશ, તે પણ તેના ગળે ઉતરશે નહિ.” તેથી તે ઉઠીને ઊભી થઈ અને વાડકો લઈને કુરંગીને ઘેર ગઈ. ત્યાં તેણે કુરંગીને કહ્યું કે “બહેન ! સ્વામીનું મન તમારામાં વસ્યું છે, તેથી તેમને મારાં કરેલાં શાક કે પકવાન્ન ભાવતાં નથી, માટે તમારું બનાવેલું શાક આપે કે જેથી તેઓ ઉલટપૂર્વક ભજન કરે.”
કુરંગીએ જોયું કે આટઆટલે તિરસ્કાર કરવા છતાં સુભટનું મન પોતાના પર ચે ટેલું છે, તેમ છતાં તેની વધારે પરીક્ષા કરવી જોઈએ. તેથી તેણે સુરંગીને કહ્યું કે “બહેન ! થોડી વાર આ પરસાળમાં બેસી ને હું આપણા સ્વામી માટે ગરમાગરમ શાક બનાવી આપું છું. એટલે સુરંગી પરસાળમાં બેઠી અને કુરંગી મકાનના પાછલા ભાગમાં જઈને પાડીએ કરેલું તાજુ છાણ લઈ આવી. પછી તેમાં આટે, લુણ, મરી નાખીને તેને હિંગ વડે વઘાયું અને લીંબુને પટ દઈને તે ગરમાગરમ શાકને વાડકો ભરી આપે.
* સુરંગીએ આ શાક સુભટ આગળ ધર્યું. એટલે તે બેલી ઊડ્યો “જઈ આ શાકની સેડમ! તેમાંથી કેવી મધુર વાસ આવી રહી છે ? અરે ! તેને દેખાવ જ કહી આપે છે કે તે એક ઉત્તમ પ્રકારનું નાનાવિધ વ્યંજનવાળું સુંદર શાક છે!” પછી તેણે ભજન કરવા માંડયું. તે વખતે સુરંગીએ બનાવેલી વસ્તુઓ તે જુજ જાજ ખાધી, પણ કુરંગીએ બનાવેલું શાક બધું જ ખાઈ ગયે અને તે બેલી ઊડ્યો કે “દુનિયામાં શાક
