________________
ચેથું ઃ : ૨૫ :
આદર્શ દેવ મારાથી અહીં એકલું રહેવાશે નહિ. હું કોની સાથે વાતે કરીશ? કેનું મેટું જોઈને રાજી થઈશ? વળી આપણું પાડોશીઓ ખૂબ નટખટ છે, તે તમે ક્યાં જાણતા નથી? માટે તમે બને તેટલા વહેલા આવજે.”
સુભટ રાજાની સાથે ગયે અને કુરંગી એકલી પડી. આ વખતે તેના મનમાં પરપુરુષને ભેગવવાની ઈચ્છા જાગૃત થઈ, તેથી એ ગામમાં ચંગા નામને એક યુવાન અને રૂપાળે સની હતો, તેને ઘરેણાં ધોવડાવવાના બહાના તળે પિતાના ઘેર બેલા અને એકાંતમાં લઈ જઈને જણાવ્યું કે “હે યુવાન ! તું રૂપ અને કલાનો ભંડાર છે, તેમ હું પણ નવયૌવના અને રંગીલી છું, માટે તું કબૂલ થા તો આપણે આ સંસારને
હા લઈએ. જે તું મારી આ માગણી કબૂલ નહિ કરે તો હું આપઘાત કરીશ અને તેનું પાપ તારા કપાળે ચુંટશે.”
ચંગ બદમાશ હતો અને બધી વાતે પૂરો હતે. સાત મહાવ્યસને પૈકીનું કઈ પણ વ્યસન એવું ન હતું કે જેનું સેવન તે ન કરતો હોય. એથી તેણે કહ્યું કે “જારકર્મમાં ઘણું જ જોખમ રહેલું છે, છતાં તેમાં હું સંમત થાઉં છું, કારણ કે મારા શિરે સ્ત્રી-હત્યાનું પાપ ચોંટે તે હું જરા પણ ઇચ્છતા નથી.” પછી તે બંને જણ યથેષ્ટ ભેગવિલાસ કરવા લાગ્યાં અને મનગમતું ધન ઉડાવવા લાગ્યાં.
એવામાં એક દિવસ સુભટને સંદેશે આ કે-ચાર રોજમાં ઘેર આવું છું. એટલે ચંગાએ સમજાવી પટાવીને તેની પાસે બાકી રહેલી બધી વસ્તુઓ પડાવી લીધી અને તેને તદ્દન ભૂખંડી બારશ બનાવી દીધી.
