________________
ધમધથમાળા : જી : પ્રકારની વાત કર્યા કરે છે, માટે તમારે જે વિચાર કરે હોય તે કરજે.”
આ પ્રકારની સતત ઉશ્કેરણીથી સુભટે એક ઘર, ડું રાચરચીલું, પાંચ ગાય અને પાંચસો રૂપીઆ રોકડા આપીને સુરંગીને તેના પુત્ર સેનપાલ સાથે જુદી કાઢી.
કુરંગી એકલી પડતાં પિતાનું મનમાન્યું કરવા લાગી અને સુભટ તેને તાબેદાર સેવક હોય તે જ બની ગયે. કહ્યું છે કે –
જે શરા જે પંડિતા, જે શાણુ ગંભીર; નારી સર્વ નચાવીઆ, ત્યમ જે બાવન વીર. હવે એક દિવસ તે ગામને રાજા વિજ્ય યાત્રાએ નીકળે તે વખતે સુભટને તેની સાથે જવાનું થયું, એટલે તેણે કુરંગીની વિદાય માગી.
કુરંગીએ કહ્યું કે “હે સ્વામિનાથ ! તમારા વિયેગને એક એક દિવસ મને સે સે વરસ જેવડો લાંબે લાગશે, તેથી કૃપા કરીને મને પણ સાથે જ લેતા જાઓ.”
સુભટે કહ્યું: “હે પ્રિયે ! લડાઈમાં તારું કામ નથી. વળી રાજાજીને એ હુકમ છે કે કઈ પણ સ્ત્રીને યુદ્ધમાં સાથે લેવી નહિ. તેથી તે અહીં જ રહે અને ખાઈ–પીને મજ કર. હું થોડા દિવસમાં જ પાછો આવીશ.” - સુભટના આ જવાબથી કુરંગીએ આંખમાં આંસુ લાવીને કહ્યું: “તમારી જે કાંઈ આજ્ઞા હશે, તે હું માથે ચડાવીશ પણું
