________________
ધોધ-ગ્રંથમાળા
૨૨:
- પુષ્પ
9
જેણે કુમારને એમ કહ્યું કે · આ આભૂષણા લેાહનાં છે, ' તે દરેકનું તેણે અપમાન કર્યું અને તેની સાથે ઝઘડા કર્યાં.
..
આ પરથી શાણા પાકા સમજી ગયા હશે કે કદાગ્રહની કુહાડી વાગતાં સત્યના છેોડ કેવી રીતે મૂળમાંથી કપાઈ જાય છે.
૮. પક્ષપાત ઉપર સુભટનું દૃષ્ટાંત.
સુભટ નામના એક રાજ્યાધિકારીને સુરંગી નામે સ્ત્રી હતી, જે બહુ ભલી અને ભાળી હતી, એ સ્ત્રીથી તેને એક પુત્ર થયા, જેનું નામ સેાનપાલ પાડ્યું. હવે પુત્રને પ્રસવ થયા પછી સુરંગીની તબિયત લથડી અને તેનાં શરીરનુ સાંના ઘણા અંશે ઓછું થઈ ગયુ, તેથી સુભટનુ મન તેના પરથી ઉતરી ગયું. કહ્યુ છે કેઃ—
લાગે વાર ન ભાંગતા, આછા નરની પ્રીત; અંબર-ડંબર સાંજના, યૂ' વેળુની ભીંત. જેમ સધ્યાને આડંબર અને રેતીની ભીંત થાડી જ વારમાં તૂટી પડે છે, તેમ હલકા મનુષ્યેાના સ્નેહ થાડા જ વખતમાં એઠા થઇ જાય છે.
સુરંગી પરના સ્નેહ ઓછો થઈ જતાં સુભટે ઘણું ધન ખરચીને કુરંગી નામની ખીજી સ્રી સાથે લગ્ન કર્યાં. આ સ્ત્રી દેખાવમાં ફૂટડી હતી અને હાવભાવ તથા ચેનચાળામાં નિપુણ્ હતી, તેથી થાડા જ વખતમાં તેણે સુભટનુ દિલ જિતી લીધું અને સુભટ તેની જ આંખે જોવા લાગ્યા. કાઇ કવિએ ઠીક જ કહ્યું છે કે:
