________________
ના વાસી શું આપણા
મેહુ
: ૧૭ :
આદશ દેવ પર મેહ કોને ન થાય? શું આપણા વિષ્ણુભગવાન સોળ હજાર સ્ત્રીઓના સ્વામી છતાં રાધા નામની ગોવાળણું ઉપર મોહ પામ્યા ન હતા ? શું આપણું શંકર ભગવાન યુગની સાધના કરવા છતાં યુવાન ભીલડીના હાવભાવ અને નૃત્યથી મેહ પામ્યા ન હતા? અને આપણું બ્રહ્માજી કે જેણે આ સૃષ્ટિનું સર્જન કરેલું મનાય છે, તે પણ શું રૂપથી માહિતી થયા વિના રહ્યા હતા? તો યજ્ઞદત્તા પર મોહ કેમ ન પામું? ખરેખર! મારા હદયને એ “રામ” હતી, તેથી તેની જ માળા હું ફેરવી રહ્યો છું.”
ભૂતમતિના આવા શબ્દો સાંભળીને પેલાએ કહ્યું: “અતિમેહથી સમર્થ પંડિતાની બુદ્ધિ પણ કુંઠિત બની જાય છે. અન્યથા નિતાન્ત હિતની વાત વિપરીતરૂપે કેમ પરિણમે? હું તે તમારા ભલા માટે કહું છું કે એ સ્ત્રી ગમે તેવી હતી. પણ તમે હવે તેને દેખવાના નથી; માટે એના પર મેહ ઉતારીને ભગવાનનું ભજન કરો કે જેથી બાકીની જિંદગી બરબાદ થાય નહિ.”
હિતસ્વીઓ જુદા જુદા પ્રકારને દિલાસો આપીને વિખ. રાઈ ગયા. ભૂતમતિ એકલે પડે. પછી તેણે બે મેટાં તુંબડાં મેળવ્યાં અને તેમાંનાં એક તુંબડામાં માની લીધેલી યજ્ઞદત્તાનાં તથા બીજા તુંબડામાં માની લીધેલાં દેવદત્તનાં હાડકાં નાખ્યા. અને તેને ગંગાજીમાં પધરાવવા માટે એક પ્રાત:કાળે કંઠાપુરથી ચાલી નીકળે.
