________________
સાસુ કહે છે કે, “વહુ બેટા! મને અત્યારસુધી કેમ વાત ન કરી? શું રોજ એને મોડું થાય છે? તો આજે વહુ બેટા ! તમે દરવાજો બંધ કરી વહેલા સૂઈ જ્જો . દીકરો આવશે ત્યારે દરવાજો ખોલવાનું કામ આજે હું કરીશ. તમે નિશ્ચિત થઈને રહેજો હોં.' અને રાત્રિના દોઢ-બે વાગે, દીકરો સિદ્ધ ગામમાં રખડતો ઘરે આવ્યો. જોરથી દરવાજો ખટખટાવ્યો.
મા પૂછે છે – “કોણ છે?' ‘દરવાજો ખોલો. હું સિદ્ધ છું.”
આટલો મોડો કેમ? આજે દરવાજો નહિ ખૂલે. જે ઘરનો દરવાજો ખુલ્લો હોય ત્યાં પહોંચી જા.”
માના મુખમાંથી નીકળેલા શબ્દો સાંભળીને સિદ્ધ આશ્ચર્યમુગ્ધ બન્યો. પણ માનો સ્વભાવ તે જાણતો હતો. બોલવામાં હવે કાંઈ સાર નથી.” સમજીને તે ચાલવા લાગ્યો.
આટલી મોડી રાતે વળી કયું ઘર ખુલ્લું હોય? ખુલ્લા દરવાજાવાળા ઘરની શોધમાં તે ફરી રહ્યો છે.
જેનાથી કોઈને ય ભય ન હોય અને જેને કોઈનાથી ય ભય ન હોય તેનું નામ જૈનસાધુ. તે જ્યાં રહેતા હોય તે ઉપાશ્રય વગેરે સ્થાનના દરવાજા સદા ઉઘાડા હોય. તેઓ અપરિગ્રહ હોવાથી તેમને કોઈ જાતની ચોરીની ચિતા તો હોય જ નહિ ને !
ફરતો ફરતો સિદ્ધ પહોંચી ગયો ઉપાશ્રય પાસે. દરવાજા જયા સાવ ખુલ્લા ! માતાનું વચન યાદ કરીને કર્યો અંદર પ્રવેશ.
સવારના ચારેક વાગ્યાનો સમય કદાચ થયો હશે. અંદર જઈને જોયું તો પ્રસન્નતાનો પમરાટ જેમના મુખ ઉપર પ્રસરી રહ્યો હતો, તેવા ગુરુભગવંતો પોતાની સાધનામાં લીન હતા. કોઈક સ્વાધ્યાય કરતા હતા, તો કોક ધ્યાન ધરતા હતા. કોઈક જાપ કરતા હતા તો કોક કાઉસ્સગ કરતા હતા.
કોઇ દિવસ નહિ જોયેલાં આ દશ્યને ધરાઈ ધરાઈને આજે જોયા જ કર્યું. આ દુનિયાના સુખીમાં સુખી માનવો તેને અહીં દેખાયા. તે આજે અંજાઈ ગયો. એને કાંઈક અદ્દભુત અભુત લાગવા માંડ્યું.
પૂ. ગુરુભગવંતનો સત્સંગ કર્યો. સાધુ બનવાના ભાવો ઊભરાયા. સવારે તપાસ કરતા કરતા મા ઉપાશ્રયે આવીને ઘરે પાછા આવવા સમજાવા લાગી પણ
૧૧ - સૂત્રોનારહસ્યોભાગ-
