________________
પછી ધી આપીએ તો તેને લાભ થાય.
બસ તે જ રીતે, પરમાત્મભક્તિ, સાધુ-સાધ્વી સેવા વગેરે ઘી જેવા છે. તેનું સેવન કરવાથી આધ્યાત્મિક સૌંદર્ય રૂપ શક્તિ તે જ પામી શકે કે જેઓ લૌકિક સૌંદર્યથી યુક્ત હોય, અર્થાત્ છ ડિગ્રીના ધગધગતા તાવવાળા ન હોય.
જે વ્યક્તિ માતા-પિતાનો સેવક નથી, ગરીબો પ્રત્યે હમદર્દનથી, તે વ્યક્તિને નિરોગી શી રીતે માની શકાય? તેને તો છ ડીગ્રીના તાવવાળો જ માનવો પડે ને? તેવી વ્યક્તિ ગમે તેટલી ધર્મક્રિયા કરે તો ય તેના લાભ માટે તે કેટલી થાય? તે સવાલ છે.
માટે સૌ પ્રથમ માતા-પિતાની પૂજા-ભક્તિ જોઈએ. માત્ર પ્રણામ કરવાથી કે માતપિતાના પગે પડવાથી ય ન ચાલે. બરોબર ધ્યાનમાં લઈએ કે ગણધર ભગવંતોએ આ સૂત્રમાં “ગુરુજનપ્રણામ' કે “ગુરુજનસેવા શબ્દો નથી વાપર્યા પણ “ગુરુજણપૂઆ’ શબ્દનો પ્રયોગ કર્યો છે. તે શબ્દ જ એમ સૂચવે છે કે માતપિતાદિ પ્રત્યે પૂજ્યભાવ પેદા કરવાનો છે. તેમની પૂજા કરવાની છે. માત્ર ભગવાનની જ પૂજા નહિ, માત-પિતાની પણ પૂજા કરવાની વાત આ શબ્દોથી ફલિત થાય છે.
આવી માતા-પિતાની પૂજા જે કરતા નથી ને ધર્મના ઊંચા અનુષ્ઠાનો સેવવા હરણફાળ ભરે છે તેઓ ધગધગતા છ ડિગ્રી તાવમાં ઘી પીવાનું કામ કરે છે. શી રીતે તેને આ પચશે?
ક્યારેક પરમાત્માની ભાવવિભોર બનીને બે-ત્રણ કલાક સ્વદ્રવ્યથી અષ્ટપ્રકારી પૂજા કરનારી વ્યક્તિને પોતાના માતા-પિતાને ત્રાસ આપતા જોઉં છું ત્યારે હૃદય ચિત્કાર કરી દે છે!
મેવાની સીઝનમાં મેવાથી, મીઠાઈની સીઝનમાં મીઠાઈથી, ફુટની સીઝનમાં તે તે ફુટથી ગુરુભગવંતોના પાત્રા ભરી દેનારી વ્યક્તિઓના માત-પિતાઓને જ્યારે ભાવતા ભોજન વિના ટળવળતા જોઉં છું ત્યારે તીણી ચીસ પડી જાય છે !
સમજાતું નથી કે ચાર નાના નાના દીકરાઓને પ્રેમથી મોટા કરનારા માતપિતાને મોટા થઈ ગયેલા ચારે દીકરાઓ ભેગા થઈને પણ કેમ સાચવી શકતા નહિ
હોય?
આવા બેવફા, નિપુર, કૃતજ્ઞ દીકરાઓ કદી ય સુખી થઈ શકશે ખરા? કદાચ પૂર્વની આરાધના દ્વારા પેદા કરેલા પ્રચંડ પુણ્યબળે -સુખની સામગ્રીઓના ખડકલાવાળા-સુખી બની શકે તો ય તેમના જીવનમાં શાંતિ કે સમાધિ પેદા થઈ
હિ . ૬૪ - સૂત્રોના રહસ્યભાગ-૨ -
