________________
મૈિત્રીને મેં ખતમ કરી. જયાં સ્વાર્થ ઘવાતો જણાય ત્યાં વિશ્વાસઘાત કરતાં મને કાચી સેકંડની વાર ન લાગી. જેમ જેમ મારી અંદરની જાતને જોવા લાગું છું, તેમ તેમ મને મારી જાત વધુ ને વધુ વામણી, કંગાળ અને મહાદુષ્ટ જણાય છે. હવે તેમાંથી બચવાનો આધાર હે પરમાત્મા ! માત્ર તું જ છે. તારી કૃપાથી પ્રાપ્ત થનાર પરાર્થભાવથી જ હવે તો મારું ઠેકાણું પડે તેમ મને લાગે છે. તેથી તારા ચરણોમાં વારેવારે કાકલૂદી ભરી વિનંતી કરી રહ્યો છું.
હું ઈચ્છું છું કે, હે પરમાત્મા! તારી કૃપાના પ્રભાવે હું જાતનો મટીને જગતનો બનું. મારા મનમંદિરમાં વિશ્વના સર્વ જીવોને પ્રવેશ આપું. સૌના સુખે સુખી ને સૌના દુઃખે દુઃખી બનું.
સવારથી રાત્રી સુધીની મારી દિનચર્યા સતત પરકેન્દ્રી બને. બીજાની ખાતર મારા કાર્યો સદા થતાં રહે. મને પણ પરાર્થનું વ્યસન પેદા થાય. જ્યાં સુધી બીજાનું કોઈ કાર્ય કરવા ન મળે ત્યાં સુધી મને ચેન ન પડે તેવી પરિસ્થિતિ મારામાં નિર્માણ પામે. બીજાને તકલીફ પડે તેવું વર્તન-વ્યવહાર હું કદી કરી ન બેસું.
જો અગરબત્તી બળીને ય બીજાને સુવાસ આપતી હોય, જો દીવડો જાતે ખલાસ થઈને ય બીજાને પ્રકાશ આપતો હોય, જો ચંદન જાતે ઘસાઈને ય બીજાને સુગંધ અને શીતળતા આપતું હોય તો હું તો માનવ છું. મારી સ્થિતિ તો કેટલી બધી ચડિયાતી જોઈએ?
તેથી હે પરમાત્મન્ ! ઇચ્છું છું કે સવારથી રાત્રી સુધી હું તમામ પ્રવૃત્તિઓમાં સતત બીજાનો વિચાર કરતો રહું.
મંદિરમાં જાઉં તો તે રીતે ઊભો રહું કે બીજાને દર્શન કરવામાં અંતરાય ન પડે. સ્તુતિ, સ્તવનાદિ તે રીતે બોલું કે જેથી બીજાને ભક્તિ કરવામાં તકલીફ ન પડે. પૂજા કરતી વખતે માત્ર મારા એકલાં જ માટે કેસર નહિ, સાથે બીજી એક વાટકી કેસર બીજા માટે તૈયાર કરું.
બસમાં જગ્યા મળી હોય તો ઊભો થઈને કોઈ ડોસીમાને ત્યાં બેસાડું. રસ્તો ક્રોસ કરવામાં કોઈ ઘરડાને સહાય કરું. ભુખ્યાને ભોજન ને તરસ્યાને પાણી પાવા દોડી જાઉં. ઉનાળામાં ત્રાસેલા માટે કોઈ છાશ કેન્દ્ર હું શરુ કરું, ઠંડીમાં ધ્રૂજતાંને ધાબળા ઓઢાડું. સાંજ પડતાં સુધીમાં મારા હાથે છેવટે એકાદ કામ પણ સારું તો થવું જ જોઈએ.
ના, હવે મારે સ્વાર્થી નથી રહેવું. મારે બનવું છે હવે પરાર્થે. પરમાત્મન્ ! તારી અનંત કરુણા વરસાવજે. વધારે તો તને શું કહું? બ્દ
૬૮ હજાર સૂત્રોના હોભાગ-૨ )
