________________
પણ આ સૂત્ર રચાયા પછી તે ભવભીરુ મહાત્માને પોતાની ભૂલનો ખ્યાલ આવ્યો. મારા કરતાં ગણધર ભગવંતો તો કેટલા બધા જ્ઞાની હતા ! ક્યાં સૂર્ય સમાન તેજસ્વી તેઓ અને ક્યાં આગિયા જેવો હું? તેમની ભૂલો કાઢવા હું બેઠો ! ધિક્કાર છે મારી જાતને !
જો. સંસ્કૃત સૂત્રો રચવા દ્વારા જગતનું હીત થઈ શકે તેમ હોત તો તેઓ તેમ જ કરત. પણ સંસ્કૃત ભાષા તો વિદ્રભોગ્ય છે. જો સંસ્કૃત ભાષામાં સૂત્રો રચાય તો વિદ્વાનો સિવાય આમ પ્રજાનું કલ્યાણ શી રીતે થાય?
પૂર્વના મહાપુરુષો જે કરે તે સદા યોગ્ય જ હોય. હું કેવો પાપી કે મેં તો તેમાં ય દોષ જોયો? ધિક્કાર છે મારી તે અનધિકાર બાલિશ ચેષ્ટાને!
ભવભીપૂજ્યપાદ આચાર્યભગવંતનું રોમરોમ પશ્ચાત્તાપથી પ્રજવલિત બની ગયું. તેમને હવેચેન પડતું નથી. “જયાં સુધી મારી થઈ ગયેલી આ ભૂલનું હું પ્રાયશ્ચિત્ત ન કરું ત્યાં સુધી મારાથી શાંતિથી જીવાય શી રીતે? તેવા વિચારો ચાલે છે.
અને પોતાનાથી થઈ ગયેલી આ ભૂલનું પારાંચિત પ્રાયશ્ચિત્ત તેમણે સ્વીકાર્યું.
શાસ્ત્રોમાં પાપોના દસ પ્રકારના પ્રાયશ્ચિત્તો બતાડ્યા છે. તેમાં અઘરામાં અઘરું આ પારાંચિત નામનું દસમા નંબરનું પ્રાયશ્ચિત્ત છે. પોતાની નાની શી ભૂલને તેમણે પર્વત જેવી ભયકંર મોટી માની અને તે રીતે મોટામાં મોટું પ્રાયશ્ચિત્ત કર્યું.
ધન્ય છે તેમની પાપભીરુતાને ! આવી પાપભીરુતા આપણે આપણા જીવનમાં પેદા કરવાની છે. નાનું પણ પાપ ન થઈ જાય તેની કાળજી લેવાની છે. કદાચ ભૂલ થઈ જાય તોય તેની પ્રશંસા તો નથી કરવાની, પણ થઈ ગયેલી ભૂલનો પસ્તાવો કરી, તેનું પ્રાયશ્ચિત્ત કરવાનું છે. તે વખતે આપણી નાની પણ ભૂલને મેરુપર્વત જેવી મોટી માનવાની છે. તેમ કરવાથી પસ્તાવો વધારે થતાં તે ભૂલનું પાપ તો નાશ પામે પણ સાથે સાથે ભૂતકાળમાં બંધાયેલાં બીજા અનંતાનંત પાપકર્મો પણ સાથે સાથે નાશ પામી જાય.
યાદ રાખીએ કે થઈ ગયેલા પાપની પ્રશંસા કે બચાવ કરીએ તો તે પાપો વધુ મજબૂત બને છે. પણ જો થયેલા પાપોનો પસ્તાવો કરીએ તો તે પાપો બળીને ખાખ થઈ જાય છે. દુઃખો કે દુર્ગતિ આપી શકવાની તેમની તાકાત નાશ પામી જાય છે.
પૂજયપાદ સિદ્ધસેનદિવાકરસૂરીશ્વરજી મહારાજાની આ પાપભીરુતાને નજરમાં રાખીને, જૈનસંઘે આવા મહાન શાસનમાન્ય ગીતાર્થ આચાર્યભગવંતની આ કૃતિને આગમસૂત્રો સિવાયના ગુજરાતી પદો, સ્તવનો વગેરે પૂર્વે મંગલ રૂપે બોલવાનું નક્કી કર્યું. જ
૩૫ હજાર સૂત્રોના રહસ્યોભાગ-૨ )
