Ransinh Charitram

Author(s): Somgani Muni
Publisher: Somgani Muni

Page 16

श्रीरणसिंह
चरित्रम्
प्रतस्थे विशब्दस्थामा, चित्रयंश्चतुरान्नरान् । क्रमेण प्राप कनक- पुरं सुरपुरोपमम् ॥ १२६ ॥ तत्राद्राक्षीत्सुरेन्द्रस्य, क्रीडास्थानमिवाद् तम् । दीव्यद्द वगणाकीण, श्रीस्वयंवरमण्डपम् ॥ १२७॥ चश्चच्चन्द्रोदयोयोति,-मुक्तामालाकरालितम् । मञ्चातिमश्चकलितं, नानासिंहासनान्वितम् ॥ १२८ ।। स्थाने स्थाने च विन्यस्त,-मौक्तिकस्वस्तिकाङ्कितम् । कर्कतनपुष्पराग-रत्नमण्डितभूतलम् ॥ १२६ ॥ इन्द्रकीलमिवोत्तुङ्ग, वरस्तम्भशतोच्छतम् । द्वारे द्वारे स्वर्णकुम्भो-द्भासितं परितोध्वजम् ॥ १३०॥ पञ्चवर्णसुमोद्दाम,- दामवन्दनमालिकम् । तोरणश्रणिभी रम्य-मङगुलीदत्तदुर्दरम् ॥ १३१ ॥ स्वर्णसिंहासनासीनं, विस्कुरंद्राजमण्डलम् । हारार्द्ध हारत्रिसर,-केयराभरणोद्धरम् ॥ १३२॥ वराङ्ग रङ्गन्मुकुटं, सद्भालोद्यद्विशेषकम् । बिभ्राणं दिव्यनेपथ्यं, पाणिनृत्यत्पयोरुहम् ।। १३३ ।।सप्तभिः कुलकम् । इत्थं श्रीमण्डपं वीक्ष्य, प्रदध्याविति चेतसि । किं वा सुरपतेः स्थानं ?, किं वा श्रीपतिमन्दिरम् १ ॥१३४ ॥ पद्माकेलीगृहं किं वा ?, किंवा तीर्थकृतां सभा ?। इत्याद्यनल्पसंकल्प,-जालैराकुलितोऽभवत् ॥ १३५ ॥ कौतुकार्थी तदा प्रोदो, हलारूढो व्यलोकयत् । रणसिंहोऽपि सकलं, विचित्रं राजमण्डलम् ॥ १३६ ॥
॥१४॥