Ransinh Charitram

Author(s): Somgani Muni
Publisher: Somgani Muni

Page 47

श्रीरणसिंह
चरित्रम्
पुनः प्रोवाच कुमारः, समेतन्यं त्वया किल । त्वां विना नैव गच्छामि, पादमात्रमपीत्यतः ॥ ४५३ ॥ ततोऽमात्यादिभिर्लोक,-विज्ञाय नृपनिश्चयम् । स तथा भणितो नूनं, चचाल चतुरो यथा ॥ ४५४ ॥ कुमारो मूमिदेवेन, साई क्रीडति गच्छति । भुङ्क्ते स्वपिति जागर्ति, करोति प्रतिबिम्बवत् ॥ ४५५ ॥ द्विजोत्तमेन तद्भाव,---भावनार्थ कदाचन । रहस्युक्तं कथं खेदं, धत्से देवीकृतेऽन्वहम् ॥ ४५६ ॥ कुमारः प्राह भूदेव !, देव्याः किं वर्णयाम्यहम् । निस्सीमरूपलावण्य,---कलाकौशलसम्पदः॥ ४५७ ॥ किंबहुना विधिनेयं, विनिर्मिता निर्मलाऽणदलिकगणैः।
चन्द्रकलेव कलङ्क, मुक्ता या देवतातिशया ॥ ४५८ ॥ तां विना सकलं विश्वं, शून्यं पश्यामि साम्प्रतम् । किं पुनः प्रीतिजनने, चित्तं विश्राम्यति त्वयि ॥ ४५६ ॥ द्विजेनाऽभाणि भो भूप !, मा ताम्पतां हि तत्कृते । देवेनापहृतं सर्व, दुष्कृतं तव साम्प्रतम् ॥ ४६० ॥ ततः प्रयाणरच्छिन्नैः, सिंहः सोमापुरी ययौ । चतुरङ्गचमूरागात्, संमुखः पुरुषोत्तमः ॥ ४६१॥ समुच्छलत्पताकौघे, समुच्छ्रितसुतोरणे । परमोत्सवेन राज्ञा सः, सोमापुर्या प्रवेशितः ॥ ४६२ ॥
॥४५॥