________________
‘“ગુણ સઘળા અંગી કર્યા, દૂર કર્યા વિ દોષ’’
આપણે એ માર્ગે ચાલવાનું છે.
દોષ દૂર કરતા જાવ એટલે ગુણો પ્રગટ પોતાની મેળે થઈ
જશે.
ક્રોધ દૂર કરો એટલે ક્ષમા હાજર !
માન દૂર કરો એટલે નમ્રતા હાજ૨ !
પ્રયત્ન દોષોને હટાવવા કરવાનો છે, ગુણો તો અંદર પડેલા જ છે. દોષોનો પડદો હટશે એટલે ગુણો પોતાની મેળે પ્રગટશે.
ક્રોધાવેશ વખતે ક્ષમા નથી હોતી એવું નહિ, એ અંદર દબાયેલી બેઠી હોય છે. એટલે લાગે છે ઃ જાણે ક્ષમા છે જ નહિ !
ખરેખર ક્ષમા ન હોય એવું કદી હોતું જ નથી. ક્ષમાદિ તો આપણા સ્વભાવરૂપ છે. એ ન હોય એવું બને જ શી રીતે ? ભગવાનને બોલાવો. બધા ગુણો આવશે. ભગવાનને ભૂલો. બધા ગુણો ભાગી જશે.
મારો તો આ અનુભવ છે. ભગવાન જાય એટલે બધું જ જાય. પછી ભગવાનને મનાવવા પડે, વિનવણી કરવી પડે ઃ “આજ મારા પ્રભુજી ! સામું જુઓને ! રૂઠડા બાલ મનાવો રે !’’ આ વાત હરિભદ્રસૂરિજી આપણામાં ઠસાવવા માંગે છે.
સિંહપણું ઓળખી ગયેલા સિંહને બકરા કે ભરવાડ ન ડરાવી શકે તેમ પોતાનું પરમાત્મત્વ ઓળખી ગયેલા આત્માને મોહ આદિ ડરાવી શકે નહિ.
“ગુરુત્વ સ્વસ્ય નોવૃત્તિ.’
ગુરુત્વ ક્યારે પ્રગટે ? ક્ષપક શ્રેણિમાં. ગુરુત્વ એટલે પરમાત્મત્વ ! અંદરનું પરમ તત્ત્વ પ્રગટે પછી ગુરુની જરૂર નહિ. ત્યાં સુધી ગુરુ જરૂરી !
ક્ષપક શ્રેણિ વખતે એટલી ભયંકર ધ્યાનની આગ હોય છે કે વિશ્વભરના જીવોના કર્મો તેમાં નાખવામાં આવે તો બધા બળી જાય. પણ એવું થઈ શકતું નથી.
કહે, કલાપૂર્ણસૂરિ-૩ *
23
