________________
આલંબનથી અનંતા જીવોએ મોક્ષરૂપ કાર્ય સિદ્ધ કર્યું છે. જ્યાં સુધી મોક્ષરૂપી કાર્ય સિદ્ધ ન થાય ત્યાં સુધી જંપીને બેસવું નથી, એવો નિર્ણય કરો. મોક્ષ ભલે કાર્ય હોય, પણ કાર્ય પાછળ ન દોડાય. તૃપ્તિ ભલે કાર્ય હોય, પણ તૃપ્તિ પાછળ ન દોડાય. ભોજન કે પાણી પાછળ દોડાય. ભોજન-પાણી મળ્યા પછી તૃપ્તિ મળે જ. મોક્ષની સાધનાની પાછળ દોડીએ તો મોક્ષ મળે જ. કાર્ય તો કારણરૂપી કડીમાંથી ખુલતું ફૂલ છે. કારણને ઠીક કરો. કાર્ય ઠીક થઈ જ રહેશે. સાધના કરો, સિદ્ધિ મળી જ રહેશે.
જે ભૂમિકાએ આપણે રહેલા છીએ તે ભૂમિકાનું [શ્રાવક કે સાધુનું અનુષ્ઠાન કરતા રહો તો સિદ્ધિ મળશે જ.
ગણધરોએ ભગવાનમાં જ્યારે ભગવત્તા જોઈ ત્યારે તેમણે પોતાનું સંપૂર્ણ જીવન સમર્પિત કરી દીધું, માત્ર બે-ચાર કલાક કે બેચાર દિવસ નહિ. સંપૂર્ણ જીવનનું સમર્પણ એ સૌથી મોટું સમર્પણ છે.
તીર્થંકરની બરાબરી તો શું, એમનું વર્ણન પણ કોણ કરી શકે? | તીર્થંકરના ૧૦ વિશિષ્ટ ગુણો આપણે ગઈ કાલે જોયા તે યાદ છે ને ? ફરીથી એ હરિભદ્રસૂરિજીના શબ્દો જોઈ લો.
आकालमेते परार्थव्यसनिनः १, उपसर्जनीकृतस्वार्थभावाः २, उचितक्रियावन्तः ३, अदीनभावाः ४, सफलारम्भिणः ५, अदृढानुशयाः ६, कृतज्ञतापतयः ७, अनुपहतचित्ताः ७, देवगुरुबहुमानिनः ९, तथा गम्भीराशयाः १० ।
આ કોઈ શબ્દોના સાથિયા નથી, વાસ્તવિકતા છે. આ ૧૦ ગુણ બીજરૂપ હોય તો જ વૃક્ષરૂપે ક્યારેક બહાર આવે.
સ્વાર્થ છોડીને પરાર્થ શરૂ થાય ત્યારથી ધર્મ શરૂ થાય. માટે જતો જયવીયરાયમાં “પરત્થર પરાર્થ-કરણની પ્રભુ પાસે આપણે રોજ યાચના કરીએ છીએ.
અનાદિથી જીવ સ્વાર્થમાં ટેવાયેલો છે. વાચનામાં આવવું હોય તો પહેલાં કોની જગ્યાનું વિચારીએ? કોશીશ તો એવી જ કે મને જ એકલાને બેસવા મળે ! બીજાનું થવું હોય તે થાય ! ઠેઠ નિગોદમાં પણ એવી ભાવના હતીઃ બીજા બધા મરી જાય, હું જ એક જીવું ! આ જ ભાવનાથી સગા બે ભાઈ પણ પરસ્પર વિચારે : મને જ બધું મળી
૩૩૬ * * * * * * * * * * * * * કહે, કલાપૂર્ણસૂરિ-૩
