________________
છ આવશ્યકો એટલે માત્ર પ્રતિક્રમણ નહિ, પણ સંપૂર્ણ જીવન છ આવશ્યકમય હોવું જોઈએ.
ખાવા-પીવાનું ક્યારેક થાય પણ શ્વાસ તો પ્રતિપળ જોઈએ, તેમ પ્રભુ વાસ બનવા જોઈએ. એકેક શ્વાસમાં પ્રભુ યાદ આવવા જોઈએ.
સમય-સમય સો વાર સંભારું ! આવી આપણી સ્થિતિ બનવી જોઈએ.
ઉપમિતિમાં એક દૃષ્ટાંત આવે છે ? એક બાબાજીને ચોરોએ એવો વશ કરેલો કે તેઓ બધી સંપત્તિ લુંટીને ભાગી ગયા તો પણ તેઓને ત્યારે ખબર ન પડી. સગાઓની વાત બાબાજી ન માનેલા.
આપણા આત્માની આવી જ હાલત કર્મોએ કરેલી છે.
ભૂખ્યા, તરસ્યા બાબાજીને હાથમાં ચપ્પણીયું આપી ભીખ માંગતા કર્યા. જેને માન-સન્માન આપીએ છીએ તે વિષય-કષાયો આવા જ ચોટા છે.
પાંજરામાં પૂરાયેલા બાબાજી જેવા આપણને જોઈને પ્રભુને કરુણા ન આવે ? બિચારો ! ચોરોથી કેવો દબાઈ ગયો છે ?
ગુરુના માધ્યમથી પ્રભુ એને તેનું સ્વરૂપ સમજાવવા માંગે છે, પણ સમજે કોણ ?
“ભૂખ્યાને જિમ ઘેબર દેતાં, હાથ ન માંડે ઘેલોજી”
- છ આવશ્યકમાં પ્રથમ મુખ્ય સામાયિક છે. કારણ કે એ જ સાધ્ય છે. પણ એની પ્રાપ્તિ ચઉવિસત્થો આદિ પાંચથી થાય છે, એ ભૂલતા નહિ.
જે જે સંબંધો તમે દુનિયા સાથે બાંધેલા છે તે તમામ સંબંધો હવે તમે ભગવાન સાથે જોડી દો. ભગવાન સિવાય કશું યાદ ન આવે, એવું વાતાવરણ બનાવો.
પ્રભુ પર પ્રેમ પ્રગટે એ જ બીજાધાન છે.
આપણે શાબ્દિક શરણ લઈએ છીએ. પણ મને એવું લાગે કે હૃદય શૂન્ય છે. ગૌતમસ્વામીને શરણાગતિ એટલી પ્રિય હતી કે એ માટે કેવળજ્ઞાન જતું કરી દીધું ! છઠ્ઠના પારણે પ્રભુની
૯૬
* * * * * * * * * * * * * * કહે, કલાપૂર્ણસૂરિ-૩
