________________
એની પ્રતીતિ આનંદ દ્વારા થાય. ભગવાનના દર્શન થતાં જ યોગીના હૃદયમાં આનંદની લહરીઓ પ્રગટે. એ આનંદ જ કહી આપે ઃ ભગવાન મળી ગયા છે.
સાધનામાં કચાશ છે માટે જ ભગવાનના દર્શન નથી થતા.
* ભગવાનના દર્શન કરાવી આપનાર આવા ગુરુ હશે ત્યાં સુધી જેન શાસનની જાહોજલાલી રહેવાની. આવા ગુરુ પોતાનો નહિ, પણ ભગવાનનો મહિમા લોક-હૃદયમાં પ્રતિષ્ઠિત કરે.
ભક્ત “મેં કર્યું એમ નહિ કહે, “ભગવાનની કૃપાથી થયું” એમ જ કહેશે. “દેવ-ગુરુ પસાયથી થયું” એમ જ કહેશે. કહેવા ખાતર નહિ, પણ હૃદયથી જ કહેશે. આ જ વસ્તુ અહંકાર-નાશક છે.
યોગશાસ્ત્રના અનુભવ-પ્રકાશ નામના ૧૨મા પ્રકાશમાં લખ્યું છેઃ ગુરુકૃપાના પ્રભાવથી યોગી એવી સ્થિતિએ પહોંચે છે, જ્યારે તેને મોક્ષની પણ પરવા નથી હોતી, તે “નક્ષતુ વા માગતુ' એવું કહી શકે છે.
હું તો આટલી વિશાળ સભાના દરેક સભ્યના હૃદયમાં ભગવાન અને ગુરુ પ્રત્યે હૃદયમાં રહેલું બહુમાન જોઈ રહ્યો છું.
• આ સંઘ જયવંત વર્તે છે, જેના પ્રભાવથી સાધુ-સાધ્વી આદિને કદી આહાર-વસ્ત્ર આદિ અંગે ચિંતા કરવાની નથી રહેતી.
જે સંઘ આપણા માટે [સાધુ-સાધ્વીજી માટે આટલું કરતો હોય તે સંઘ માટે કશુંક કરવાની જવાબદારી અમારી છે.
અમને પણ આ પાટે બેસાડનાર ગુરુ ભગવંત જ છે. જો એમણે અમને ન બેસાડ્યા હોત તો અમે પણ તમારી જેમ રખડતા જ રહ્યા હોત.
ગુરુ તો જિન છે, કેવળી છે, ભગવાન છે.” એમ મહાનિશીથમાં વાંચ્યું ત્યારે હું નાચી ઊઠ્યો. ગુરુ તત્ત્વનું કેટલું સન્માન !
- સિદ્ધચક્રમાં ભગવાન માટેના બે જ, પણ ગુરુ માટેના ત્રણ પદો છે.
આમાં ભગવાનનું મહત્ત્વ નથી ઘટતું, ભગવાન ખુદ જ કહે છેઃ જે ગુરુનું માને છે, તે મારું માને છે.
અક રપ ર
ક
ક
ક
ક
ક
ક
ક
ક
ક
જ
૧૫૧
