________________
ગુરુ મહારાજ શ્રી હીરવિજયસૂરિની પણ કૃપા છે. તે સમયે ગુરુ મહારાજ ગાંધારમાં હતા. તેમનાં દર્શન માટે અને આ રહસ્ય જણાવવા માટે અકબરે તેમને સંદેશ મોકલ્યો. અન્ય સાધુ ભગવંતોએ આચાર્ય મહારાજને જવાની ના પાડી કારણ કે એ સમયે જૈન ધર્મ જોખમમાં હતો. કદાચ કોઈ કાવતરું હોય તો ? પરંતુ આચાર્ય માનતા હતા કે ધર્મ સિવાય કોઈ તાકાતવાન નથી. તેઓ કહેતા :
યાવત્ વૃદ્ધિબતો યમઃ શાસનસેવા માટે ઉદ્યમ કરવો એ મારી ફરજ છે.” આમ વિચારી તેઓએ અકબરના એ આમંત્રણનો સ્વીકાર કર્યો. અકબરે તો પૂરા ઠાઠમાઠથી ચતુરંગસેના સાથે ગુરુજીનો સત્કાર કર્યો, પરંતુ જૈન સાધુના આચાર પ્રમાણે આચાર્ય મહારાજે વ્યવહાર કરી સાધુત્વનું ઉત્તમ ઉદાહરણ પૂરું પાડ્યું.
સમ્રાટ અકબરે સુંદર ગાલીચા પાથરેલા હતા. તે પરથી આવવા માટે તેમણે આચાર્ય ભગવંતને આગ્રહ કર્યો. જ્યારે તેમણે તે પરથી ચાલવાની ના પાડી ત્યારે અકબરને હસવું આવી ગયું. તેણે આચાર્યના કહેવાથી ગાલીચાની નીચે જોયું. તેની નીચે કીડીઓનો ઢગલો હતો. આ જોઈ અકબર નીચું જોઈ રહ્યો, પરંતુ જીવદયા કે અહિંસાની વાત તેને ગળે ન ઊતરે એ સ્વાભાવિક હતું. પૂજ્ય શ્રીએ નમ્રતાપૂર્વક જીવના ભેદ, તેનું સ્વરૂપ, જીવનું કર્મ અનુસાર ચાર ગતિમાં પરિભ્રમણ, દેવ-ગુરુ અને ધર્મનું મહત્ત્વ, તેનું યથાર્થ સ્વરૂપ અને સાધુજીવનના આચારો વગેરે સાથે અહિંસા, જીવદયા અને માનવતા વિશે એવી રીતે સમજાવ્યું કે અકબરને લાગ્યું કે આજસુધી એને આ વિષયો પર કોઈ જ સમજ ન હતી.
અત્યારે જ્યારે જૈન ધર્મી હોવાનું જે કહે છે તેની પાસે પણ કંદમૂળ કે રાત્રિભોજન ત્યાગની વાતો કરવાથી કોઈ પરિણામ મળતું નથી, અથવા અહિંસાનું સ્વરૂપ અને મહત્ત્વ જ્યારે જૈન ધર્મના
