________________
४८
જ્વાળામાં ધંધવાતો એ દેવ પોતાનું ધાર્યું કામ સિદ્ધ ન થતાં વધુ છંછેડાયો. એ પછી તેણે ધોધમાર વરસાદ વરસાવવો શરૂ કર્યો. ચારે બાજુ હાહાકાર મચી ગયો. પૃથ્વી પર પ્રલય થયો હોય એવું જળબંબાકાર વાતાવરણ સર્જાયું, છતાં વિરલ વિભૂતિ એવા જ સ્થિર હતા. આ સમયે ઈન્દ્રનું આસન પણ કંપી ઊઠ્યું. પૂર્વભવના પુણ્ય પ્રભાવે પદ્માવતી અને ધરણેન્દ્ર – પાર્થપ્રભુની ભક્તિ કરવા પ્રેરાઈને આ ઉપસર્ગો શાંત કરવા આવી પહોંચ્યા. પ્રભુના મસ્તક પર ફણીધર છત્ર રચાયું અને પ્રભુને પાણીમાંથી અલિપ્ત કર્યા. સાત દિવસ સુધી ઉપસર્ગ ચાલુ રહ્યો. દિવ્યતાની જીત થઈ અને કમઠનાં કર્મો પસ્તાવો બની આંસુની ધારા જેમ વહેવા લાગ્યાં. આંતરમનનાં અજવાળાં અને દિવ્યતા ચોમેર પથરાઈ ગયાં. જ્વાળામુખી જેવી આગ ઝરતી સ્થિતિના બદલે પ્રેમનાં પુષ્યો પથરાયાં. સંત કવિ શ્રી તુલસીદાસે કહ્યું છે :
“કો તોક કાંટા બૂએ તાહિ બોવ તું ફૂલ,
તાકો ફૂલ કે ફૂલ હૈં, વાંકો હૈ ત્રિશૂલ..” “તારા માટે કોઈ કાંટા વાવે, તો પણ તેના માટે તું ફૂલ વાવજે, કારણ કે તારા માટે ફૂલ જ રહેશે જ્યારે સામેની વ્યક્તિ માટે કાંટા ત્રિશૂલ પણ બની શકે.”
આ જ રીતે મહાન વિભૂતિ ઇસુ ખ્રિસ્તના જીવનકાર્યથી આપણે સૌ પરિચિત છીએ. એમના દેહને વધસ્તંભ પર ચડાવનાર દુશ્મનો માટે તેમણે પ્રાર્થના કરતાં કહ્યું હતું : “તું એમને સજા ન કરીશ, કારણ કે તેઓ શું કરે છે એની એમને ખબર નથી, તું એને માફ કરી દેજે.”
એક તરફ કામ, ક્રોધ અને મોહ તેમજ ઇર્ષા જેવી આગના ભડકા હોય, મદની મદિરા ચડી હોય અને વેરનું વિસ્ફોટન થયું હોય
