________________
૧૦
તેમનો મુખ્ય આશય હતો કે જૈન શાસનમાં પ્રભાવક રત્નો કેમ પાકે ? ચારે બાજુ શાસનની વિજયપતાકા કેવી રીતે ફરકતી રાખવી? આ માટે અનેક સ્થળોએ તેમણે કરેલાં કાર્યો માટે કહી શકાય કે તેમનું જીવન માત્ર ઘરથી કબર સુધીની જીવનયાત્રા ન હતી. - બંધુત્વના સાચા પાલક આચાર્યશ્રી ગમે તે વ્યક્તિને દીક્ષા આપી પોતાની પ્રતિષ્ઠા વધારવામાં માનતા નહીં. એમના ઉપદેશથી આખા પરિવારોએ દીક્ષા લીધી હોય એવા ઘણા પ્રસંગો બન્યા હતા. છતાં તેમનામાં ગર્વનો અંશ માત્ર ન હતો. તેમણે ઊભા કરેલા આચારો એમના શિષ્ય રત્નોની શોભા સમાન હતા. તેઓ માનતા કે જીવનનું સાર્થક્ય ઉત્તમ ગુણના ઘડતર અને આચરણમાં છે, માટે જ “બ્રહ્માંડમાં સૂર્યમંડળની જેમ સૂર્ય અને તેના ગ્રહોની જેમ તેઓશ્રી તેમના શિષ્ય પરિવાર વચ્ચે શોભતા હતા.”
સાચા સાધુ સમતાભાવથી શોભે છે. આનું ઉત્તમ ઉદાહરણ પૂજ્ય શ્રી હતા. એક વખત તેમને ગૂમડું થયું. તેની પીડા અસહ્ય હતી. એક ગૃહસ્થ ત્યાં તેમની ભક્તિ કરવા આવ્યો. તેની વીંટી અડવાથી ગૂમડું ફૂટી ગયું. ખૂબ જ લોહી નીકળ્યું. પીડા અસહ્ય બની. છતાં મુખ પર જરા પણ ક્રોધ કે તિરસ્કાર ન હતા. તેમના શિષ્ય લોહી જોયું ત્યારે તેમને પેલા ગૃહસ્થ તરફ ખેદ થયો, પરંતુ આચાર્યશ્રીએ કહ્યું, “મહામુનિઓએ એમના જીવનમાં જેટલાં સમાધિપૂર્વક કષ્ટો સહન કર્યા છે એની સામે આ કાંઈ જ નથી.”
આચાર્યશ્રીમાં મહત્ત્વની એક બીજી ઉત્તમ બાબત એ એમની ગુણગ્રાહ્યતા હતી. તે પોતે મહાન આચાર્ય, હજારો સાધુઓના ગુરુ, શ્રી સંઘ પર આધિપત્ય ધરાવનાર અને અનેક રાજા-મહારાજાઓના પ્રતિબોધક હતા, છતાં અન્યના એકાદ ગુણની પણ તેઓ અનુમોદના કરતા. એ સમયમાં અમરવિજય નામના પ્રખર તપસ્વી સાધુ હતા.
