________________
३४★
સંગમદેવવડે પ્રભુને ઉપસર્ગ (નિ. ૫૦૫-૫૦૬) - ૨૪૭ कामदेवे, तेण उवसग्गं करेई, जाहे न सक्का ताहे वग्घरूवं विउव्वति, सो दाढेहिं नखेहि फालेइ, खारकाइएण सिंचति, जाहे न सक्का ताहे सिद्धत्थरायरूवं विउव्वति, सो कट्ठाणि कलुणाणि विलवइ-एहि पुत्त ! मा मा उज्झाहि, एवमादि विभासा, ततो तिसलाए विभासा, ततो सूयं, किह ?, सो ततो खंधावारं विउव्वति, सो परिपेरंतेसु आवासिओ, तत्थ सूतो पत्थरे अलभंतो दोण्हवि पायाण मज्झे अग्गि जालेत्ता पायाण उवरि उक्खलियं काउं पयइओ, जाहे एएणवि 5 न सक्का ततो पक्कणं विउव्वति, सो ताणि पंजराणि बाहस गलए कण्णेस य ओलएड,ते सउणगा तं तुंडेहिं खायंति विधंति सण्णं काइयं च वोसिरंति, ताहे खरवायं विउव्वेइ, जेण सक्का मंदरंपि चालेडं, न पुण सामी विचलइ, तेण उप्पाडेत्ता उप्पाडेत्ता पाडेइ, पच्छा कलंकलियवायं विउव्वइ,
છે તેમ અહીં પણ જાણવું. તે પિશાચરૂપવડે સંગમ ઉપસર્ગ કરે છે. ત્યાર પછી વાઘનું રૂપ કરે छ. ते हाता मने नमो भगवानने यी२ छ, अने ते स्थाने पारथी युति भूत्र ४३७. ४यारे 10 ભગવાન તેનાથી પણ ચલિત થતાં નથી ત્યારે સિદ્ધાર્થરાજાનું રૂપ કરે છે. તે કષ્ટમય કરુણ विसा५ ४३ छ – “डे पुत्र ! तुं पाछो ३२, अमने छोडीने 1 नरवगैरे पनि all .
ત્યાર પછી ત્રિશલાનો કરુણ વિલાપ ચાલે છે. ત્યાર પછી રસોઈયાને વિદુર્વે છે. શા માટે ? તે કહે છે – તે સંગમ એક છાવણી વિકુર્વે છે. તે છાવણીમાં છેડાના ભાગમાં વસતિ હતી. ત્યાં રસોઈયાને પત્થરો ન મળવાથી ભગવાનની બે પગો વચ્ચે અગ્નિને બાળી પગ ઉપર 15 હાંડલી બનાવી રસોઈ પકાવવાનું શરૂ કર્યું. તેનાથી પણ ભગવાન ચલિત ન થયા ત્યારે ચંડાલને વિદુર્વે છે. તે ચંડાલ ભગવાનના શરીરને વિષે બાહુમાં, ગળામાં અને કર્ણોને વિષે પિંજરાઓને લટકાવે છે. તેમાં રહેલા પક્ષીઓ પોતાના મુખવડે શરીરને ખાય છે, વિંધે છે અને તે સ્થાને વિષ્ટા તથા મૂત્ર કરે છે.
त्या२ ५७ी प्रयंड पवनने विर्वे छ. नावडे मे२पर्वत ५९॥ यदायमान थीय, तेव। 20 આ પવનથી પણ ભગવાન ચલિત થતાં નથી. તે પવન ભગવાનને ઉપાડી–ઉપાડી ફેંકે છે. ત્યાર પછી પ્રભુને ચલિત કરવા સંગમ વંટોળીયાને વિદુર્વે છે. તે વંટોળીઓ ચક્ર સાથે બંધાયેલી
३४. कामदेवे, तेनोपसर्ग करोति यदा न शक्तस्तदा व्याघ्ररूपं विकुर्वति, स दंष्ट्राभिर्नखैश्च पाटयति, क्षारकायिक्या सिञ्चति, यदा न शक्तस्तदा सिद्धार्थराजरूपं विकुर्वति, स कष्टानि करुणानि विलपति-एहि पुत्र ! मा मा उज्झीः एवमादिविभाषा, ततस्त्रिशलया विभाषा, ततः सूदं, कथं ?, स 25 ततः स्कन्धावारं विकुर्वति, स पर्यन्तेषु परितः आवासितः, तत्र सूदः प्रस्तरानलभमानो द्वयोरपि पदोर्मध्येऽग्निज्वलयित्वा पदोरुपरि पिठिरिकां कृत्वा पक्तुमारब्धवान्, यदैतेनापि न शक्तस्ततश्चाण्डालं विकुर्वति, स तानि पञ्जराणि बह्वोर्गले कर्णयोश्च उपलगयति, ते शकुनास्तं तुण्डैः खादन्ति विध्यन्ति संज्ञां कायिकी च व्युत्सृजन्ति, तदा खरवातं विकुर्वति येन शक्यते मन्दरोऽपि चालयितुं, न पुनः स्वामी विचलति, तेनोत्पाट्य उत्पाट्य पातयति, पश्चात्कलङ्कलिकावातं विकुर्वति, ★ कामदेवो तवो 30 उवसग्गं प्र०.
