________________
બૌદ્ધ સાધુનું દૃષ્કૃત
૩૧
સમજીને હું વસે ! બાલભાવથી અત્યાર સુધીમાં સન, વચન અને કાયાથી જે જે પે-અપરાધે સેવ્યા હોય, તેની લેાચના કર.' હું. આપના કહેવા પ્રમાણે જ ઇચ્છા કરૂં છું', ' એમ એલી ગુરૂ વચનને રૂપ્પી સાધ્વીએ સ્વીકાર કર્યા.
'
આ પ્રમાણે ગુરૂને વન કરી અત્યાર સુધીમાં જે કઇ પણ દૂર્પાદિકથી અતિચારે સેવ્યા હતા તે સવે એક દૃષ્ટિવિકારને છેાડી આલેખ્યા. ત્યારે ગુરૂએ કહ્યું કે, જ્યારે હું. રાજસભામાં એલેા હતેા, તે વતે લાંખા સમય સુધી તેમને રામથી જોયા હતા, તે કેમ ભૂલી જાય છે?
ત્યારે રૂપી સાક્ષીએ પ્રત્યુત્તર આપ્યા કે, તે વખતે તમેાને રાગનાની નજરથી જોયા ન હતા, પણ તમારા શીલની પરીક્ષા કરવા માટે રામથી અવલાયન કરેલ હતુ.... આવી બાબતમાં શુ આલેચના કરવી? અથવા તે! ભલે એ પણ આલેાવી લઉં, સર્વ પ્રકારમાં શુદ્ધ એવી મને એમ કરવામાં પણ શે। દાપ ? રૂપી સાધ્વીનાં આવાં કપટપૂર્ણ વચન સાંભળીને મહાસ વેજી. પામેલા આચાયે વિચાર્યું કે, ( સી સ્વભાવને ધિક્કાર થાએ,’ રૃખવાનુ એ છે કે આટલા લાંભા કાળ સુધી સથમ પાળવા છતાં તીવ્ર તપમાં તલ્લીન છતાં આટલી માયા ત છેડી શકી. આટલે ગુરૂના ઉપદેશ નિરક ગયા, સૂત્રના અભ્યાસ નકામા ગયા, સાથે તેનું પુણ્ય પણ પરાયું. ખરેખર રસકૂપિકામાંથી સમીવૃક્ષના નાના પાંદડાથી તુંબડીમાં મુશ્કેલીથી સુવર્ણ - સિદ્ધિના રસ મેળવ્યા અને ખાખરાના મેટા પાંદડાના ક્રૂડીયા ભરીને તે રસ ઉલેચી નાખ્યા. છતાં હજી તેના
