________________
( ૧૮૬)
અતિમ શોધના
જીવોને કુદર્થના કરે છે ! ) તે સાંભળી કુમાર વિચારો, “અહ, અરે મુનિએ મને શું કહ્યું? સાધુ, દેવ અને રણઊંદર. પહેલાં સાંભળ્યું છે તેવું કંઈક તેમણે જણાવ્યું, એમ કહા અપોહની ગષણા કરતાં તેવા પ્રકારનાં કર્મના ક્ષપશમથી તેને જાતિસ્મરણ જ્ઞાન પ્રગટ થશે, જાગશે કે પિતે તારાચંદ્ર સાધુ હતા, પછી દેવકમાં અને પછી રણ
દર થય નમસ્કાર મરણપૂર્વક મૃત્યુ પામી અહીં આવ્યા. તે જાણી વિચારશે “અરે સંસારવાસને ધિકાર છે. આ જીવ કુત્સિત છે કે જે મહાદુ:ખ પરંપરાથી કે પણ પ્રકારે દુર્લભ જિનવરને માર્ગ પામી પ્રમાદ કરે છે. હવે સર્વથા તેવું કશું જેથી ફરી આવું ન થાય. આજ મુનિની પાસે દીક્ષા અંગીકાર કરી તપ વિદ્યાને–અભિગ્રહ વિશેષ, આ મુનિચર્યા કરું ? એમ વિચારતાં અપૂર્વકરણ ક્ષપકશ્રેણિ-અનંતવર કેવળજ્ઞાન-દશન ઉત્પન્ન થશે. તે વખતે જે આયુકર્મ બાંધ્યું હતું તે આયુને ક્ષય અને કેવલેસ્પતિ અને સાથે થતાં, તેટલા જ માત્ર કાળમાં અંત. કૃત કેવલી થશે. તેથી હું કહું છું કે આ ઊદર આપણા સર્વેમાં પ્રથમ સિદ્ધિ પામશે. અમારું તે હજુ દસ લાખ વરલ આયુષ્યનાં જશે, પછી નિર્વાણ થશે.” ઊંદર પ્રત્યે દરેકને આદર
આ રણઊંદરનું આખ્યાન-કથાનક સાંભળી સર્વ ઈબ્રાદિક દેવતા, અસુરે, મનુષ્યને માટે કૌતુક ઉત્પન્ન થયું. ભક્તિ-બહુમાન, નેહ, કૌતુકપૂણ હૃદયવડે ઈન્દ્ર મહારાજે પોતાની હથેળીમાં રણઊંદરને સ્થાપન કર્યો. ઈન્ડે કહ્યું કે અહે જગતમાં તુ કૃતાર્થ થયો. દેવતાઓનો પણ તું વંદનીય બન્યો. અમારા સર્વે કરતાં પ્રથમ તું
