________________
ઉંદરની અંતિમ સાધના
( ૧૮૭ ) સિદ્ધિ પામીશ એમ જિનેશ્વરે ફરમાવ્યું. અરે દેવતાઓ આ જિનેશ્વરના માર્ગને પ્રભાવ તો જુઓ કે પુણ્યશાળી તિર્યંચે પણ બીજા જ ભવમાં સિદ્ધિ પામે છે, તેથી કરીને સર્વજ્ઞ શગવંતે જણાવે છે કે હું સર્વ સામાં હતે. આવા નજીકના મોક્ષગામી છ પણ આવી અધમ યોનિમાં ઉત્પન થયા છે. એવી રીતે જેમ ઈન્દ્ર મહારાજાએ તેમ સવ બાકીના દેવો, અસુરેન્દ્રોએ તથા હજારે રાજાઓએ એક હાથમાંથી બીજા હાથમાં ગ્રહણ કરાતે, રાજકુમાર માફક પ્રશંસા કરતે, સ્થિર કરાતે, વર્ણન કરતે, વંદન પૂજન, પ્રશંસા કરાયે, અહો ધન્ય-અહા પુણ્યવંત, અહે કૃતાથ, અહો સુંદર લક્ષણવાળે, અરે અમારા મનોરથ પુર્ણ કરનાર, અહે બીજા જ ભવે સિદ્ધિ પામશે, જિન. વર ભગવંતનાં વચનમાં ફરક પડે જ નહિ
જીવને ધર્મની ઉત્તમ સામગ્રીને સુંદર શ્વેગ સાંપડવા છતાં તે કૌતુક, પ્રમાદ, અજ્ઞાનના કારણે મળેલ માનવ ભવ અને પ્રાપ્ત થએલ ચારિત્રરત્ન કેવી રીતે હારી જાય છે અને વિરાધક ભાવ પામી દુર્ગતિ મેળવે છે, તે વાત આ રાજકુમાર મુનિના દષ્ટાંતમાં વિચારણુય છે. ચારિત્રરત્ન મળ્યા પછી હિતકારી છપાચાર્ય ભગવંતની સારણાદિક તથા મુનિ #ગવતોની હિતશિખામણ, શ્રાવકેની પ્રેરણા સ્વચ્છેદી આત્માઓને અંકુશ-બંધન પરાધીનતા લાગે છે, પરંતુ મનમાં ચિંતવેલ નાનું શલ્ય ગુરુ પાસે પ્રગટ ન કર્યું, આલેચ ન લીધી, એટલે શલ્યવાળું બાળમરણ પામી ચારિત્ર હોવા છતાં હલકે જ્યોતિષ દેવ થયે ત્યાર પછીના ભવમાં રણમાં અધમ ઉદર યોનિમાં ઉત્પન્ન થયો. છતાં આગલા ભવનાં સાધુપણામાં કંઈક પુણ્ય બીજ રોપેલું
