________________
ઝાંઝરિયા મુનિવરની અંતિમ સાધના
( ૧૧ ) આસુ ખિી રાજાના મનમાં એમ થયું કે જરૂર આ રાણીનો કઈ જાર–પ્રેમી જણાય છે, તેથી કુપિત થએલ રાજાએ મુનિને સેવક પાસે બેલાવી, ઊંડા ખાડે છેદાવી અંદર મુનિને બેસાડયા.
મુનિ સમજી ગયા કે હવે આ અંત સમય નજીક આવ્યો છે, એટલે છેલી વખતે કરવા યોગ્ય તૈયારી કરવા માંડી. અણુશણ કરે છે, સર્વ જીવોને ખમાવે છે, અને સમતાસાગરમાં ઝુલી રહ્યા છે. ચોર્યાસી લાખ જવાનિને ખમાવે છે. સર્વ પાપકર્મ ખપાવવા નવકાર મહામંત્રનું સ્મરણ કરે છે. છેવે કરેલાં જ કર્મ ઉદયમાં આવે છે; આમ ઉદયમાં આવેલાં કર્મસમયે હે જીવ! બહાદુરીથી ભેગવી લે. હસતાં કે રડતાં ઉદયમાં આવેલાં કર્મ દરેકને ભેગવવાં પડે છે તો હસતાં કેમ ન ભેગવી લેવાં, જેથી નવાં ન બંધાય? આ પ્રકારે શુદ્ધ ધ્યાન કરી રહ્યા છે, તે વખતે રાજાએ ખથી સાધુને હણાવ્યા. પરિણામે, મુનિ ક્ષપકશ્રેણીથી અંતગડ કેવળી થયા. મુનિવરે શાશ્વતપદ મેળવ્યું,
સાધુના દેહને તલવાર વડે હણવાથી ત્યાં હાહાકાર વ્યાપી ગયે. સાધુને ઓ તથા વન્સ લેહીથી ખરડાયાં; રાજાએ ક્રૂર અન્યાય કર્યો. ત્યાંથી સમજી લોહીથી ખરડાએલ એ લઈ ઊંડી, વચમાં રાણી બેઠેલી ત્યાં ચાંચમાંથી લેહીથી ખરડાએલ ઓ સરી પડ્યો. પોતાના ભાઇને એ ખિી રાણીના હૃદયકમળમાં ધ્રાસ્કો પડ્યો, રાજાએ ગુનાની તપાસ કર્યા વગર નિષ્કારણ નિર્ગુનેગાર મુનિવરને હણી નાખ્યા જાણી રાણીએ અણુશાન કર્યું, પાછળથી સાચી વાત રાજાને ખબર પડી કે આ સુનિવર
