________________
ભારેમાં વેદના કેવી હેમ ?
( ૧૧ )
એક જીવ ખાતર બહુ ચૂક્યો ? જયારે સ્વજનેની આળપંપાળમાં પ્રસન્ન બન્યો ત્યારે પોતાની જાતિમાં મદન્મત્ત બની બીજની નિંદા કરતો હતો, ત્યારે કેમ ન સમજાયું કે એક જીવ ખાતર બહુ ચૂકી છે. રૌદ્રધ્યાનથી હું આને મારું તેમ પરિણામવાળા જ્યારે કન્યા હતા, ત્યારે બધું સમજતો હતે. અત્યારે તું મુગ્ધ કેમ બની જાય છે? હરિ હરદિને છોડી બીજે કણ સર્વજ્ઞ છે? એવું કહેતો ત્યારે બધું સમજતો હતો. અત્યારે તું અજાણ બની જાય છે? વેદ-વિધાન કરવામાં ઉદ્યમવાળે તું હતું અને બીજા ધર્મ નથી તેમ કહેતે હતો ત્યારે સર્વ જાણતો હતો, અત્યારે હવે અજાણ બની ગયે?
જ્યારે પાપારંભથી વિરમેલા સાધુને નિંદતે હતું ત્યારે તું સમજણે હતો. બીજા બધા તારા મનથી અજ્ઞાની હતા. જ્યારે તું એમ બેલનો હતો કે દેવ નથી, ધર્મ નથી, તે વખતે એમ વિચારતો હતો કે મારા સિવાય બીજે કઈ જાણકાર નથી. પશુને મારે, ભેંસને ફાડે, તેમાં પાપસંબંધ નથી, ત્યારે તું વિચારતો હતો કે મારા જેવો બીજે કે જાણકાર છે? એમ બેલતે ચડચડ સર્વાગ ફાડીને લોહી વાળું માંસ કાપી તેમાંથી બળી ફેકતો હતો. તે પાપી જીવ પણ બહુ પાપડશથી ખેરકાષ્ટ માફક ટુકડે ટુકડારૂપે છદાયો. પારાના રસ માફક જેનું શરીર પરિવર્તન થઈ ગયું છે એ તે ઓગળી ગયે
હા હા એમ વિલાપ કરતો જેની જ્વાળાઓ નીકળી રહેલી છે, તેવા અગ્નિમાં ફેંકા. કઠેર તાપ અગ્નિથી તપેલે, હે સ્વામી! હું તરસ્યા થયો છું એમ બેલે છે. અહી તે પરમાધામીઓ કહે છે કે હું પાછું લાવું છું,
