________________
*
( ૧૧ )
ગજસુકુમાલ મુનિ
શિષ્યા હતા. જરૂર તેની છેલ્લી આરાધનારૂપ વૈયાવચ્ચ કરુ..નહીંતર પક્ષીઓ, થાપા, શિયાળ, કાગડા વગેરે અનશની સિંહને ઉપદ્રવ કરશે. તેમ છતાં રૌદ્ર કે આત ધ્યાન પામી નરક કે તીચ ગતિમાં જશે, માટે જ્યાં સુધી દૈવત ન પામે ત્યાં સુધી સાધર્મિક તરીકે રક્ષણ કરું પછી દક્ષિણાપથમાં જઈશ.” એમ વિચારી તે કાનમાં નવકારમંત્ર સભળાવવા લાÄા, ધર્મકથા કહેવા લાગ્યા, તે આ પ્રમાણે;
-----
હું સિહ ! દરેક જન્મમાં ઘણી વખત સમ્યફલ વગરના મર્યાં. હવે એવી રીતે મૃત્યુ પામ કે જેથી બીજી વખત મરવાના વખત ન આવે. એમ કથા સાંભળતા ત્રીજે દિવસે સિંહ ક્ષુધાથી દુળદેહવાળા નમસ્કાર મહત્ર શ્રવણ કરતાં કરતાં મરીને સાગરોપમ સ્થિતિવાળા દેવ થયા. ત્યાં ભાગ ભોગવતા રહેવા લાગ્યા. ત્યાર પછી સિહના કલેવરના ત્યાગ કરી કુમાર કુવલયચંદ્ર કુવલયમાળાને પ્રતિષેધ કરવા માટે દક્ષિણ દિશા તરફ ચાઢ્યા.
(પ્રાકૃત કુવલયમાળા પુત્ર ૧૧૧)
ગજસુકુમાલ મુનિ
ગજસુકુમાલમુનિ નેમિનાથ ભગવ'તને બે હાથ જોડી અજલિ કરી વિનતિ કરે છે, “ જો આપ અનુજ્ઞા આપે. તા રાત્રે સ્મશાનમાં કાઉસગ્ગ કરું. 33 અનુજ્ઞા પામી સ્મશાનમાં મુનિ ગયા. ત્યાં ક્રૂરક કરનાર સસરા દુન સેામિલ બ્રાહ્મણ આવી પહેાંમ્યા. ગજસુકુમાળમુનિને એકાંત સ્મશાનમાં દેખી તીવ્ર રાધાગ્નિથી મળી રહેલા સેમિલ વિચારે છે, કે આ ધૃતારાએ મારી સુંદર પુત્રી પરણીને 'તે પાખડવેષ લીધે, શુ આ ઉચિત કર્યું છે ?
