________________
( ૧૩૨ )
અન્તિમ સાધનો
હવે આ વેર વાળવા માટે સુદર અવસર છે, તેમ વિચારી નિય સૂકીએ મસ્તક ઉપર ધગધગતા લાલ અગારા સાટીની પાળ માંથી મૂકયા. જેમ જેમ દુલ્હન વધારે વધારે અંગારા મુનિના મરતકે ગાઢવે છે, તેમ તેમ મુનિવરને ક્ષમારસ નીતરે છે. જેમ જેમ મસ્તકે અગ્નિ મળતા જાય છે, તેમ તેમ ફ મળીને રાખના ઢગલા અને છે. સુનિવર ત્યાં આત્મા અને દેહની ભિન્નતા ભાવતાં શમરસમાં ઝીલતાં વિચારે છે, કે દેહ અને કર્મો મળે છે, અને મારા આત્મા તે સુવણ માફક તિળ બને છે. હે આત્મા! તુ' કુંદકાચાય ના ૫૦૦ શિષ્યાને યાદ કરે કે જે તલ પીલાય તેની માફક ઘાણીમાં પીલાવાની મહાવેદના છતાં સમતાભાવ ટકાવી સક્ષય કરી અંતગ કેવળી થયા. વાઘણે સુકેાશળ મુનિને ફાડી ખાધા. આવા મરણાંત ઉપસુગમાં વિશુદ્ધ ધ્યાનથી આવા મહાપુરુષા ચલાયમાન થયા નથી, તેા તેમની આગળ મારી વેદના કઈ વિસાતમાં છે? આવી વેદના પરાધીનપણે નારકીમાં ઘણી વખત ભેાગવી, પણ તે ભાગવેલી નિષ્ફળ ગઈ,
હે જીવ! તુ* આજે સમજણમાં આ વેદના શાંતિપૂક હન કર, જેથી કામ નિરાથી મહાલાભ થશે. પૂર્વના મહાપુરુષા પેાતાના સત્ત્વથી ચલાયમાન નથી થયા. તેમ તુ' અત્યારે સત્ત્વથી ચલાયમાન ન થઇશ. અપ્રમત્તપણે ઉયમાં આવેલાં કમને સ્વેચ્છાથી ભોગવી ખપાવી નાખ. જો કે તીવ્ર શરીરવેદના છે, છતાં તે કરતાં મારા મનમાં માનસિક વેદના બહુ ખટકે છે, કે આ બ્રાહ્મણ મારા નિમિત્તે ટ્રુતિને ભાજન બન્યા. આમ ભાવના ભાવતાં ગજસુકુમાલ મુનિવર કેરળજ્ઞાન પામી શાશ્વતપદ પામ્યા. દેવતાઓએ ઉચિત કર્મો કરી નિર્વાણુ-મહાત્સવ કર્યા.
