________________
શ્રી પાર્થ પ્રભુના પૂર્વભવની અંતિમ સાધના
( ૧૭૫ )
ધને કાદીની અંતિમ સાધના. કાકદી નામની નગરીમાં જિતશત્રુ નામે રાજા છે. ભદ્રા નામની રિદ્ધિવાળી સાર્થવાહિની છે; બત્રીશ કોડ સેનિયા અને તદનુસાર બીજે પણ અખૂટ ભવ છે. તેને ધaો નામે સુંદર પુત્ર છે. એક સાથે બત્રીશ સુંદર સુવર્ણવણી કાયાવાળી, ચંદ્રસમ મુખવાળી, મૃગસરખી નયનવાળી કન્યાઓ સાથે પાણિગ્રહણ કરી દેગુંદક દેવ માફક ભાગ ભેગવે છે. કેઈક સમયે મહાવીર પ્રભુ વિહાર કરતાં કરતાં કાકદી નગરી બહારે બગીચામાં પધાર્યા છે. નગલેક વગેરે ભગવાનની દેશના શ્રવણ કરવા માટે પરિવાર ઠાઠમાઠથી જાય છે. આ ને પણ આવી વંદન કરી, દેશના સાંભળી, વૈરાગી બને છે. ઘેર આવી ને માતાજીને સંસારની અનિત્યતા, આયુની ચંચળતા આદિ જણાવી પિતાને સંયમ લેવાને દઢ નિશ્ચય જણાવે છે. બત્રીશ પ્રિયાઓને આ સમાચારની ખબર પડી એટલે આવીને કહે છે કે “ભરયૌવનમાં તમારા સરખા સુકોમળ કાયાવાળાને સંયમ અઘરે પડશે, સંયમ લે એ તે ગગાના સામા પુર સામે તરવા જેવું આકરું છે. એ તે લોઢાના ચણા ચાવવા જેવું અઘરું અને નીરસ છે. ' આમ કહી સમજાવે છે, પરંતુ પ્રભુનો ઉપદેશ જેણે સાંભળે હેાય અને દઢ વૈરાગી થયે હેાય તેને આવાં વચન કશી અસર કરતાં નથી. તેઓને ધને સમજાવે છે કે પરભવમાં આ જીવ સાથે ધર્મ સિવાય કેઈ આવનાર નથી. માતા, સ્ત્રી, પુત્ર, પરિવાર સહુ કેઈ સ્વાથનાં સગાં છે,
નારી નરકની દીવડી, દુર્ગતિની દાતાર રે, વીરે વખાણું વખાણુમાં, મેં આજે સુ અધિકારો રે, ઈત્યાદિક જ્યારે દઢ નિશ્ચય જાયે એટલે ભદ્રા માતા
