________________
મુનિ ચંદ્રરાજા
( ૧૩૩) અવન્તિસુકમાલ આચાર્ય ભગવાન શ્રી આર્ય સુહસ્તિસૂરિ મહારાજ અવંતિસુકમાલ મુનિને દીક્ષા પછી હિનશિક્ષા આપે છે, “હે વત્સ! આ ચારિત્રરત્ન મહાપુણ્યાગે મેળવ્યું છે, એ સ્વર્ગ અપવર્ગ મેળવી આપનાર છે માટે દીર્ઘકાલ સુધી તેનું તું અપ્રમત્તપણે પાલન કરજે ? ત્યારે નવીન સાધુ કહે છે કે, “હે સ્વામી ! આપ આજ્ઞા આપે તે હું આજે જ મારું ઈચ્છિત કાર્ય સિદ્ધ કરવા ઇચ્છું છું, ગુરુની આજ્ઞા મળતાં ગુરુ પાસેથી નીકળી બેરડી, કથારી, ગોખરૂની કાંટાળી જમીન ઉપર જંગલના માર્ગે જાય છેજતાં પગમાંથી લેહી વહી રહેલ છે. લેહીની ગંધના અતુમારે અનેક બચ્ચાંવાળી તાજી વિયાયેલી શિયાળણું ત્યાં આવી પહોંચી. અને આ નૂતન મુનિના અંગને ભક્ષણ કરવા લાગી. પ્રથમ પહોરે જાનુરાગ સુધી, બીજા પહેરે સાથળ સુધી, ત્રીજા પહેરે નાભિ સુધીનું શરીર શિયાળણુએ ભક્ષણ કર્યું, ત્યારે સ્થિરહૃથવાળા મુનિવર પંચત્વ પામ્યા. જાવના ભાવતાં, પીડા સહન કરતા કાઈ પણ જીવ ઉપર કેપ ન કરતાં નવીન પુણ્ય ઉપાર્જન કરી એક દિવસના ચારિત્રના યોગે નલિનીગુલમ વિમાનમાં દેવપણે ઉત્પન્ન થયા,
મુનિચંદ્ર રાજા મુનિચ ક રાજા કેઈક વખત અંત,પુરમાં ચિતવે છે, જ્યાં સુધી રહ્યું નથી આવ્યાં ત્યાં સુધી કાઉસ્સગ ધ્યાન કરે, અર્થાત જ્યાં સુધી દીવાની શીખા છે ત્યાં સુધી કાઉસ્સગ નહીં પારીશ, એમ પ્રતિજ્ઞા કરી મીણનું પુતળું જાણું ન હોય તેમ સ્થિરતાથી કાઉસગ્ર દેયાનમાં
