________________
( ૧૬ )
અન્તિમ સાધના “હે ભાઈ! તું નેમીશ્વર ભગવાનનું વચન કેમ ભૂલી જાય છે? પદય જાગ્રત થાય ત્યારે સર્વ વિદ્ધિ સિદ્ધિ, સુખસાહ્યબી પ્રાપ્ત થાય છે. તે પુણ્ય પરવારે ત્યારે મળેલી સામગ્રી પણ આપણને છોડીને ચાલી જાય છે. નમરીઓ, રણીઓ. પુત્રો. પુત્રીઓ, પ્રજાઓ, માલ, બગીચા, વગેરે ઇજાળીએ વિકવે તેમ સંસારમાં પણ સામગ્રીઓ પુણયથી પ્રાપ્ત થાય છે. અર્થાત પુણ્ય છે ત્યાં સુધી ટકે છે, પુણ્ય પરવારે ત્યારે તે પણ સાથે જ ચાલ્યા જાય છેઆમાં આશ્ચર્ય શું છે? ઈ પણ પ્રકાસન ટકાવી શકતા નથી તો આપણી શી તાકાત?”
માટે હે દુ:ખી બંધુ! નેમીશ્વર ભગવાનના વચનને જે મનુષ્ય મગજમાં સમજે છે, તેને આમ બાળકની માફક રુદન કરવું ઉચિત નથી. ગમે તેવી મોટી આપત્તિ આવે તેમાં ધીરજ ન ગુમાવો. જિનેશ્વરના વચનનું સ્મરણુ કર, ધીરજ સ્થિરતા ધારણ કર. સાહસિકોને ફરીથી સ પતિ સાંપડવી તે દુલ નથી.” આમ કહીને સમજાવીને બળરામ કૃષ્ણને આશ્વાસન આપે છે. કૃણ પાછા બળરામને કહે છે:
હે ભાઈ' આપણી પાસે ખાવાનું સાધન કે બીજું સાધન કશું નથી. આવી તદન નિધન અને નિરાધાર અવસ્થામાં હવે આપણે ક્યાં જઈશું ? રિદ્ધિ અને સ્થાનભ્રષ્ટોનું ઠેકાણું ક્યાં પડે ? ? ત્યારે બળભદ્ર કહે છે, દક્ષિણ મથુરામાં આપણું સ્નેહી ભાઈઓ પાંડવો છે ત્યાં જઈએ.
આમ બળતી દ્વારિકા મૂકીને બે ભાઈઓ મથુર તરફ પ્રયાણ કરતાં કરતા ચાલ્યા જાય છે. દ્વારિકામાં બળતાં
