________________
શ્રી કૃષ્ણ વાસુદેવની અંતિમ સાધના
( ૧૫૫) કુડ તેમ જ સવરનાં જળમાં તે મદિર મિશ્ર થઇ ગઈ. અને બધું પાણી મદિરાના જેવા મધુર સ્વાદવાળું બની મયું. હવે ભવિતવ્યતા જ એવા પ્રકારની કે જેના વેગે કૃષ્ણવાસુદેવના પુત્ર સાંખકુમારના કેઈક માણસે, જે તે વનમાં તૃષાથી અત્યંત પીડા પામે છે, તેણે આ કુંડ દેખે અને મદિરાવાસિત પાણી પીધું. એને સ્વાદ ઘણે જ મધુર લાગવાથી એક તુંબડી દ્વારિકામાં ભરી લાવે. એ પાણી સાંબે પીધું. તે પણ પીને બહુ જ આનંદ પામે અને તે રસ્થાન કયાં છે તે પછી ત્યાં ઘણા યાદ સાથે ગાયે,
લાજ અને વાડીએન
મૂકો. તેમજ
કાદંબરી અટવીમાં જઈ યાદવોએ તે મદિરાવાસિત પાણી પીધું, ને માન્મત્ત બની અને ક્રીડા કરવા લાગ્યા. હવે એ જ અટવીમાં કૈપાયન તાપસ તપસ્યા કરતો ઊભેલે છે, તે તાપસને આ યાદવકુમારેએ દેખે યાદવે કહેવા લાગ્યા કે એ ભવિષ્યમાં દ્વારિકાને નાશ કરનાર થશે, માટે પ્રથમથી જ એને આપણે નાશ કરી નાખીએ. એમ કરી પથરાના ઘા તેમ જ લાકડીઓના પ્રહારથી તેને લોહી વમત તેમ જ છિન્નભિન્ન અવયવવાળ કરી મૂકયો, તે મરણ પથારી પર પડયો. છેવટે નિયાણું કર્યું કે હું આ આખી દ્વારિકાના નાયા કરનાર થાઉં. આ બધી હકીકતની કૃષ્ણ અને બળરામને ખબર પડી. ખબર પડતાંની સાથે બંને બાંધવો તે તાપસને ખમાવવા અને શમાવવા તેમ જ ભાવિ દ્વારિકાને નાશ ન કરે તેવી પ્રાર્થના કરવા ચાલ્યા, જ્યાં આગળ મરણપથારીએ મા તાપસ પડેલા હતા. ત્યાં આગળ અંજલિ જોડવા પૂર્વક વિનયથી તે યાદવ કુમારથી થએલા ગુન્હા બદલ ક્ષમા માગે છે, પરંતુ ક્રોધાગ્નિથી પ્રજ્વલિત થએલે તે તાપસ કઈ રીતે શાંત થતો નથી, ઊલટે વધારે
