________________
( ૧૦ )
અતિમ સાધના
ળવા માટે કર્ણયુગલ સ્થિર કર, રેમાંચ અનુભવ સિંહ ધરણી તલથી ઊભે છે અને મુનિ ભગવંતના ચરણકમળમાં નમન કરી ઊભો રહ્યો. નજીક ઊભા રહી અંજલિ કરી પફખાણ માગવા લાગ્યો. નાનાતિશયથી જાણ મુનિ ભગવતે કહ્યું. “હે કુમાર! આ મૃગપતિ એમ કહે છે કે ભગવતે મારા ઉપર મહાઉપકાર કર્યો. હવે હું શું કરું ? પાપ કરનારા અને નિરવ ફાસુક આહાર કયાંથી મળે ? અમે માંસાહારી છીએ. અમારે જીવન સધારણ માટે કેઈ ઉપાય નથી, માટે હવે મારે જીવવું
ગ્ય નથી. તેથી હે ભગવંત! મને અણશાણના પરચફખાણું કરાવે. ) ભગવતે સિંહને કહ્યું, “હે દેવાણુપ્રિય ' આ કરવા યોગ્ય છે. તારા સરખાને આ જ એગ્ય છે, જેનધર્મ સમજ્યા પછી તારે હવે જીવવું વ્યાજબી નથી કે એમ કહી મુનિએ અણુશણ કરાવ્યું. સિહે પણ વિનયથી મસ્તક નમાવી તે સ્વીકાર્યું. સિંહ થોડે દૂર જઈ નિર્જીવ એકાંત ત્રણ સ્થાવર જંતુરહિત સ્થાનમાં બેઠે, મનમાં સિદ્ધોનું મણ કરતા, પંચનવકારમાં પરાયણ, અસારે સંસારને ભાવ, કમપરતંત્રતાને વિચારતે, દુ:શીલનું પરિવજન કરતા ત્યાં રહ્યો છે.
કુમાર કુવલયમાળાને પ્રતિબોધ કરવા જતાં તે સિંહને અનશન કરી બેઠેલ તેને દેખે. તેને દેખી કુમાર કુવલય. ચંદ્રને યાદ આવ્યું, કે પૂર્વજન્મમાં ભણેલું આ સૂત્ર જે ભગવંતના વદનકમલમાંથી નીકળ્યું હતું, જે મને જાણે છે તે લાનની સુશ્રુષા કરે છે. જે પ્લાનની સેવા-સુશ્રવા, વૈિયાવચ કરે છે તે મને જાણે છે. આ સિહ મારા પૂર્વ ભવનો સ્નેહી સાધમિકબધુ છે. અમે એક આચાર્યના
