________________
શ્રી કામગજેન્દ્ર સાધુની આરાધના
(
૭ )
કેઈનાં હદય વધ્યાં હોય, કેઈને આપવાનું કહી આશાભંગ કર્યો, કેઈને આપતાં અટકાવ્યું, જે દીન, પરાભવિત, ગ્રહ-રાગથી ઘેરાએલ તેવાની વિડંબના પૂર્વક મશ્કરી કરી, બીજા ભામાં પણ જે મેં અનિષ્ટ–કટુક વચન કેઈ પ્રત્યે કહ્યું હોય, તે આ મારાં ખામણાં સમયે દરેકને યાદ કરી પુન: પુન, ખમાવુ છું. મિત્ર છે કે અચિત્ર કે મધ્યસ્થ હે, હવે હું દરેક પ્રત્યે મધ્યસ્થભાવ રાખું છું. મિત્રને ખમું છું. શત્રુને ખમાવું છું. દરેક મારા તરફ મધ્યસ્થભાવ રાખે, મિત્ર ક્ષણમાં શત્રુ થાય છે. શત્રુ મિત્ર થાય છે. હવે મિત્રામિત્રને વિવેક કરે ચોગ્ય છે. સ્વજને મને ક્ષમા આપે, હું સ્વજનોને ખમાવું છું. અત્યારે સ્વજન કે પરજન દરેક મારા મનને સરખા છે. પૂર્વભવમાં દેવલોકતિર્યંચ-મનુષ્યપણામાં જે કઈ જીવોને મેં દુખમાં નાખ્યાં હેય, જીવનિકાયમાં કેઈનુ પણ અશુભ મેં કર્યું હોય તેને ભાવથી હું માનું છું. રાગદ્વેષ-મેહથી જાણતા કે અજાણતાં જે જીવોને દુ:ખિત કર્યા તે સર્વે મને ખમે. સર્વ છોને હું ખમાવું . સેવે મને ખમે, સવ સાથે મારે મૈત્રી છે, કેઈ સાથે મારે વેર-વિરોધ નથી. એવી રીતે સર્વ સાવદ્યાગ વોસિરાવી પૂ કરેલ દુષ્કૃતની નિંદા કરી, દુભાવેલ જીવોને ખમવી, શુભ પરિણામની વધતી ધારાથી અપૂર્વકરણ ક્ષપકશ્રેણિના પરિણામવાળા કેવળ જ્ઞાન-દશનધારણ કરનાર શ્રી કામગજેન્દ્ર મુનિ અંતગડ કેવલિ થયા. મુનિશ્રી વજગુપ્તજીની પાપના પ્રતિક્રમણરૂપ
અંતિમ આરાધના વજગુપ્ત સાધુ પિતાનું આયુ અલ્પ જાણું, આલેયણા લઈ, ભાવશાને ઉદ્ધાર કરી, કરવા ... છેલ્લાં કાર્યો
