________________
[ ૧૮ ] શહેરમાં રહેનારા કુબતે માંસ, માછલી અને મદિરાના પ્રેમી બનીને કે રજવાડામાં રહીને રાજના અમલદારે પોતે પ્રથમ દયાળુ હોય છે અને પાછળથી ભ્રષ્ટ થાય છે, માટે જે પિતાની શક્તિ હોય તે જ ત્યાં જઈને નિર્દોષ ભેજન લેવું નહિ ત્યાં પણ જવું વર્જનીય છે. કારણકે અલ્પસ્વાદને ખાતર અનેક પાપ કરીને દુર્ગતિમાં જતાં અનંતકાળ ભવભ્રમણ કરવું પડ શે, મનુષ્ય જન્મ મળવો પણ બહુ દુર્લભ છે. એટલું જ નહિ, પણ ઉપરથી બ્રાહ્મણ કે વણિક કહેવાતા કુળમાં પણ જે વેશ્યાગમન અને મદિરાને પ્રચાર હેય તે તેની લક્ષ્મીને લેભમાં લલચાઈ તેને ઘેર ન જવું. એજ સર્વોત્તમ માર્ગ છે. ગરીબના ઘઅને સાદે જુવારને ટુકડે કે ઝુંપડામાં રહેવું લાખ દરજજે સારું છે. જે જીવદયાને સંપૂર્ણ ધર્મ પળાતે હોય તે–આટલું લખવું પણ એટલા માટે છે કે વિદેશી રાજ્યમાં દવાના બહાને દારૂના બાટલા ઘરમાં અપવિત્રતા કરે છે, અને વેશ્યાનો નાચ અધાં કુવ્યસનને છૂપાં શીખવે છે. તેમને આ લેક શીખવા યોગ્ય છે. धूतं च मांसं च सुरा च वेश्या, पापद्धि चौर्य परदार सेवा: एतानि मत व्यसनानि लोके, घोगति घोर नरकं नयन्ति.
જુગાર (સટ્ટો), માંસ, મદીરા, વેશ્યાગમન શીકાર, ચેરી, પરદારા સેવન આ સાત કટે ઘરમાંથી ઘેર નરકમાં લઈ જાય છે.
