________________
૨ ૫૪ !
વ્યા છે, તે આધારે અપવાદ સમજવા, અથવા કોઇ સાધુ દુષ્ટબુદ્ધિથી, રસમૃદ્ધિથી પેાતાનાં હિં'સક સગાં જે પૂર્વનાં સ`ખધી હાય તા ત્યાંથી લાવીને ખરાખર ખાય. ( તે માટે આ સૂત્રમાં તેના નિષેધ કર્યો કે તેણે ત્યાં જવું નહિ, ) તેમ અવિવેકથી વસ્તુઓ લાવીને ખાય, પીણુ પીએ, પછી પાતરાં ત્રણવાર સાફ કરીને પછી ગોચરીના સમયે ડાહ્યા ( શાંત ) મનવાળા બનીને હું નવા આવેલા પરાણા સાથે ગેચરી જઇ આવીશ, આવુ કપટ કાઇ કરે તેા. તે સાધુનુ રસના લેાપપણાથી સાધુપણ નષ્ટ થાય છે, માટે બીજા સાધુએ તેમ ન કરવુ. ત્યારે સાધુએ શું કરવુ તે કહે છે.
આવેલા પરાણા સાથે ત્યાં રહેલા સાધુએ ગાચરીના વખતે જુદા જુદા કુલામાંથી ઘેાડી થાડી સામુદાયિક એષણીય ( ઉદગમ દોષ રહિત ) તથા વૈષિક તે ફકત સાધુના વેષથી મેળવેલ ( ધાત્રી પિંડ વિગેરે ઉત્પાદન દોષ રહિત ) ગાચરી મેળવીને લેવી માજ સાધુની સંપૂર્ણતા છે. ( આ સૂત્રમાં માંસ-મદિરાવાળાં કુટુ ખમાંથી કાઇએ દીક્ષા લીધી હાય, તા તેવાએ સગાંને ઘેર ગાચરી જુદા ન જવું, તેજ શ્રેયસ્કર છે કારણકે કુબુદ્ધિ કેવી ખરાબ છે, અને તેનું જૈન ધર્માંમાં કેવુ પ્રાયશ્ચિત છે તે નીચેનું બનેલુ દૃષ્ટાંત વાંચવા જેવુ છે.
કુમારપાળ રાજાએ જૈનધર્મ સ્વીકાર્યા પહેલાં માંસભક્ષશુ કરેલુ અને પાછળથી ત્યાગ કર્યું હતુ, તેને એક સમયે ઘેખર ખાતાં માંસને સ્વાદ આવ્યા, તેથી શ્રીમાન હેમચંદ્ર
