________________
[૧૭] વિનાના માર્ગે ચકા ખાઈને જ્યાંથી લેકે જતાં હોય તેવા રસ્તે સાધુએ જવું, પણ બીજે રસ્તે ન હોય, અથવા જવાની શક્તિ ન હોય, તે તે માર્ગે યતનાથી ચાલવું. વળી–
તે મિજવૂ ના જામ ટૂઝમાળે અંતરા વિવवाणि पश्चंतिगाणि दसुगाययाणि मिलक्खूणि अणायरियाणि दुसन्नप्पाणि दुप्पन्नवणिजाणि अकालपडिबोहीणि अकालपरिभोई णि सइ लाढे विहाराए संथरमाणेहिं जाणवएहिं नो विहारवडियाए पवजिजा गमणाए, केवली बूया आयाणमेयं, तेणं बाला अयं तेणे अयं उवचरए अयं ततो आगपत्तिकट्ट तं भिक्खू अक्कोसिज वा जाव उद्दविज वा वत्थं प० कं० पाय० अच्छिदिज वा भिंदिज वा अवहरिज वा परिविज वा, अह भिक्खूणं.पु० जं तहप्पगाराई विरू० पञ्चंतियाणि दस्सुगा० जाव विहारवत्तियाए नो पवजिज वा गमणाए तओ संजया गा० दू० ॥ (सू० ११५)
તે ભિક્ષુને બીજે ગામ જતાં એમ માલુમ પડે, કે આ માગે જતાં વચમાં વિરૂપ રૂપવાળા મહાદુષ્ટ એવા ચોરોનાં -સ્થાન છે, તથા બર્બર શબર પુલિંદ વિગેરે સ્વેચ્છથી પ્રધાન
એવા અનાર્ય લેકે જે ગંગા સિંધુની વચમાંના રપા આર્ય દેશ છોડીને બીજા દેશોમાં રહેલા છે. તેઓ દુ:ખેથી આર્યોની સંજ્ઞા સમજે છે, તથા મહા કષ્ટથી આર્ય ધર્મને સમજે અને અનાર્ય સંકલ્પને છોડે, તથા અકાળમાં પણ ભટક્નારા છે, કારણકે અડધી રાત્રે પણ શિકાર વિગેરે માટે જાય છે, તથા અકાલે (વખત વિના) ભજન કરનારા છે, માટે જ્યાં સુધી
