________________
[ ૧૮૬ ]
'
ढिज्ज वा निवे. ढज वा उप्फेसं वा करिजा, अह० अभिकतकूरकम्मा खलु बाला बाहाहिं गहाय ना० पक्खिविज्ञा से पुव्वामेव वइज्जा आउसंतो! गाहावई मा मेत्तो बाहाए गहाय नावाओ उदगंसि पक्खिवह, सयं चेव णं अहं नावाओ उदगंसि ओगाहिस्सामि, से णेवं वयंतं परो सहसा बलसा चाहाहिं ग० पक्खिविजा तं नो सुमणे सिया नो दुम्मणे सिया नो उच्चावयं मणं नियंछिजा नो तेसिं बालाणं घायाए वहाए समुट्ठिजा, अप्पुस्सुए जाव समाहीए तओ સંપુટમઁત્તિ વિજ્ઞા।। (મૂ॰૧૨૨ )
તે સાધુને ઉદ્દેશીને નાવિક બીજા માણસને કહે, કે આ સાધુ કામ કર્યા વિના વહાણમાં માત્ર ભાંડ અથવા ઉપક રણવડે બેજા રૂપ બેઠા છે, માટે તેને ખાડુથી પકડીને નદીમાં ફેંકી દો. આ પ્રમાણે તેમની પાસે સાંભળે, અથવા ખીજા પાસેથી તે વાત જાણીને જિનકલ્પી કે સ્થવિરકલ્પી મુનિ હાય, તેમાં સ્થવિર કલ્પી મુનિએ તુત પોતાની પાસે ભેજવાળાં નકામાં કપડાં ઊતારીને જરૂર જોગાં હલકાં વસ્ત્ર ઉપધિ વિગેરેને શરીરે વીંટી લેવાં, અથવા માથે બાંધી લેવાં, આ પ્રમાણે ઉપકરણ વીંટી લીધેલા સાધુ નિર્વ્યાકુલતાથી સુખેથી પાણીમાં તરે છે, પછી તૈયાર થઈ તેમને ધર્મોપદેશ આપે, સાધુના આચાર સમજાવે, છતાં એમ નક્કી જાણે કે આ દુષ્ટો મને ખાડુથી પકડીને પાણીમાં નાંખવાનાં જ છે, તા નાંખે તે પહેલાં મુનિએ કહેવું કે તમારે મને બાહુથી પકડીને પાણીમાં નાંખવાની જરૂર નથી. હું જાતેજ પાણીમાં
