________________
| [ ૧૭ ] તથા પાકેલી ઔષધિ દેખીને એમ ન બોલવું, કે આ પાકી છે, અથવા નીલી આર્કા પાણીવાળી છાલવાળી ધાણી બનાવાયેગ્ય રે૫વા ગ્ય, આ રાંધવા ગ્ય ભંજન કરવા
ગ્ય બહુ ખાવા ગ્ય અથવા પુખ બનાવવા ગ્ય છે. પણ જરૂર પડતાં આમ બેલે કે આ રૂઢા ઔષધિ છે, આવી નિરવધ ભાષા બોલવી. વળી– - से भिक्खू वा० तहप्पगाराइं सहाई सुणिजा तहावि एयाइं नो एवं वइजा, तंजहा-सुसद्देत्ति वा दुसद्देति वा, एयप्पगारंभासं सावज्जं नो भासिज्जा॥से भि० तहावि ताई एवं बइजा, तंजहा-सुसहं सुसद्दित्ति वा दुसरं दुसद्दित्ति वा, एयप्पगारं असावज्जं जाव भासिजा, एवं स्वाइं किण्हेत्ति वा ५ गंधाई सुरभिगंधित्ति वा २ रसाई तित्ताणि वा ५ फासाइं कक्खडाणि वा ८ ॥ (सू० १३९)
કોઈ જગ્યાએ સાધુ શબ્દ સાંભળે તે એમ ન બોલે કે આ સુંદર છે કે ખરાબ છે, અથવા માંગળિક છે કે અમાંગલિક છે, પણ તેવા શબ્દો બોલવાની જરૂર પડે તે પછી શોભનને શોભન અને અશોભનને અશભન કહે, એ પ્રમાણે રૂપ (વર્ણ) પાચેને આશ્રયી બે ગંધ સુરભિ વિગેરે તથા રસ તીખા વિગેરે પાંચ, અને કર્કશ વિગેરે આઠ ફરસ આશ્રયી પણ વિચારીને નિરવધ ભાષા જરૂર પડતાં બોલવી.
से भिक्खू वा० वंता कोहं च माणं च मायं च लोभं च अणुवीह निट्ठाभासी निसम्मभासी अतुरियभासी विवेगमासी समियाए संजए भासं भासिजा ५॥ एवं खलु० सया जह
